Σοκαρίστηκα και μπήκα στο blog της για να το επιβεβαιώσω, όπως και δυστυχώς έγινε.
Δεν ξέρω τί να πω, η κοπελίτσα ξεκουράστηκε πια μετά από τόσο πόνο, αυτό είναι το μόνο "θετικό", αν μπορεί κανείς να το πει έτσι.
Αγωνίστηκε όσο λίγοι, είχε τη δύναμη και το κουράγιο να φωνάξει το άδικο, να παλέψει για το καλύτερο.
Το φωτεινό παράδειγμα των blogs, από σήμερα δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Κι ας μην τη γνώρισα ποτέ, με πονάει αυτή η σκέψη. Και, δυστυχώς, δεν θα μπορέσω να την αποχαιρετήσω αύριο λόγω υποχρεώσεων, γι' αυτό και λέω το αντίο μου από εδώ.
Θα κρατήσω μέσα μου αυτό που θέλησε να μας πει με τον τρόπο της η Αμαλία και θα τα φωνάξω όσο μπορώ:
ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ
ΑΓΩΝΙΣΟΥ
ΠΑΛΕΨΕ
ΖΗΣΕ
2 σχόλια:
Δεν υπαρχουν λογια...
Ναι, καλό της ταξίδι...
Δημοσίευση σχολίου