Το νου σας μη μείνουμε μόνοι μας

«Ομάδα 25 ατόμων εισέβαλε σε σπίτι στο Αιγάλεω και τραυμάτισε σοβαρά οκτώ Πακιστανούς που διέμεναν εκεί. Από τους τραυματίες οι πέντε νοσηλεύονται με βαριά τραύματα.»

Την «έπεσαν» που λετε οι «νεαροί» σε μερικούς κακόμοιρους Πακιστανούς. Προσέξτε: Όχι σε τίποτε μεγαλομαφιόζους από αυτούς που διακινούν λευκή σάρκα, όχι σε τίποτε ναρκο-έμπορους που έχουν γεμίσει την πιάτσα με πρέζα. Ούτε καν σε τίποτα πορτοφολάδες, τσαντάκηδες, μπουκαδόρους, ριφιφίδες και πάει λέγοντας...
Όχι... Γιατί αυτοί οι «νεαροί» δεν βγήκαν στο δρόμο αγανακτισμένοι για την αυξανόμενη εγκληματικότητα, δεν κινητοποιήθηκαν από καμία «ευαισθησία». Προφανώς λοιπόν δεν θα τα έβαζαν με ένα δύσκολο στόχο σαν αυτούς που παράγουν την εγκληματικότητα, ούτε καν τους ένοιαξε αυτό το άλλοθι.
Βγήκαν σαν αγέλη να κατασπαράξουν κάποιους κακόμοιρους Πακιστανούς που σπανίως δημιουργούν προβλήματα, που δεν έχουν παραβατική συμπεριφορά, που πασχίζουν για ένα μεροκάματο, που προσπαθούν να βγάλουν μερικά ευρώ να στείλουν πίσω στις οικογένειές τους, που ανέχονται (γιατί δεν μπορούν να κάνουν και διαφορετικά) τόσο τις απαγωγές του Βουλγαράκη όσο και τα καλόπαιδα που αποφάσισαν να διώξουν τους ξένους απ’ την Ελλάδα».
Δεν θα επιχειρηματολογήσω περισσότερο για αυτή την παράνοια, δεν πρόκειται να κάθομαι να παραθέτω επιχειρήματα και να μπω σε συζήτηση για μια ομάδα εγκληματίες (ούτε καν ρατσιστές δε τους λες, αφού εδώ δεν υπάρχει καν ιδεολογία κι άποψη).
Περιμένω όμως από το «προοδευτικό» κομμάτι της κοινωνίας μας, τους συν-bloggers που κινητοποιήθηκαν για πολλά παρόμοια ζητήματα, από τα επίσημα κόμματα, από φορείς και συνδικάτα, από μαθητές και φοιτητές, να κατέβουν σε διαδήλωση όπως πριν χρόνια στη Γαλλία όταν ο κόσμος βροντοφώναξε «Κάτω τα χέρια από τον φιλαράκο μου».
Γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα αυτό, κινδυνεύουμε ίσως να μας φύγουν οι μετανάστες αφήνοντάς μας μόνους μας με αυτούς τους έλληνες.
Για να δούμε...

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ

"Καλημέρα
Εχθές τις πρώτες πρωινές ώρες ο αδελφός μου έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ……για την « Γειτονιά των Αγγέλων » Εχθές στης 17/11 περίπου στις 00΄30 στην Πέτρου Ράλλη στο ύψος της Αγ.Αννης Ένα CITROEN SAXO KOKKINO τον διαμέλισε και τον εγκατέλειψε. Επειδή λόγω της κατάστασης δεν μπορώ να γράψω περισσότερα και για να προλάβω Οποίον φίλο θέλει να βοηθήσει ( γιατί δεν αποκλείεται ο εγκληματίας να προσπαθήσει να το φτιάξει από Δευτέρα πρωί) το KOKKINO SAXO είναι χτυπημένο εμπρός από τα μέχρι τώρα στοιχεία –κομμάτια του αυτοκίνητου έχουν βρεθεί . Οποίος μπορεί να βοηθήσει θα είναι πολύτιμο και οποίος μπορεί να το προώθηση σε άλλα sites που να το διαβάζουν φαναρτζήδες η αυτοί που πουλάνε ανταλλακτικά Τον παρακαλώ πολύ να το κάνει γιατί εγώ δεν μπορώ. Δυο αγγελούδια σε λίγη ώρα από τώρα θα ακούσουν το μεγάλο μυστικό που δεν το λέμε εδώ και 28 ώρες……………. Αντίο αγαπημένε μου αδελφέ…….. "

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
"ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΦΟΝΙΑ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝΕ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΔΥΣΤΗΧΗΜΑΤΟΣ.ΕΙΝΑΙ CITROEN C3 model 2003 ΚΑΙ ΟΧΙ SAXO,ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΡΟΣ ΚΕΡΑΜΥΔΙ.

S.O.S ΟΧΙ SAXO ΑΛΛΑ CITRοEN C3 model 2003 ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΡΟΣ ΚΕΡΑΜΥΔΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ VIDEO.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ."

Σας παραθετω αυτουσιο το ποστ του Αιθεροβάμων όπως το προώθησε απο τον χρηστη Captaindim του foroum off the road.gr

οποιος γνωριζει κατι ας επικοινωνησει εδω

Τα συλληπητήρια μου στην οικογένεια του...

***ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ***: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΚΙΛΤΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ

Αν συμφωνείτε με το ακόλουθο κείμενο, στείλτε το στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις που ακολουθούν, αναδημοσιεύστε το, στείλτε το με email, διαδώστε το όσο μπορείτε. Όλοι μαζί ίσως μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Γιατί το να μην αντιδράς σε ένα ΕΓΚΛΗΜΑ σε κάνει συνυπεύθυνο γι αυτό.
Μαύρος Γάτος


ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ:

sg-web-president@ec.europa.eu
(το email του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. José Manuel Barroso)

stavros.dimas@ec.europa.eu
(το email του Επίτροπου Περιβάλλοντος της Ε.Ε. κ. Σταύρου Δήμα)
update: η διεύθυνση είναι σωστή, αλλά επιστρέφει μήνυμα λάθους. Ίσως να υπάρχει φίλτρο απόρριψης μηνυμάτων που προέρχονται από webmail (yahoo, msn, gmail) - πάντως αξίζει να δοκιμάσετε. Υπάρχει βέβαια και το blog του κ. Δήμα:

http://blogs.ec.europa.eu/dimas/ (το blog του Επιτρόπου Περιβάλλοντος κ. Σταύρου Δήμα: δεν χρειάζεται registration αλλά υπάρχει moderation, που σημαίνει ότι τα σχόλια εμφανίζονται αφού τα εγκρίνει κάποιος υπεύθυνος - περιμένω από χτες να εμφανιστεί το δικό μου.)

και η φόρμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επικοινωνία με τους πολίτες

Κοινοποιήστε το αν θέλετε και στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας



ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ


TO:
1. Mr. José Manuel Barroso, President of the European Commission
2. Mr. Stavros Dimas, EU Commissioner for the Environment
3. The European Parliament

REGARDING:
Unprecedented Environmental Disasters in Greece and Hunting Restoration



Ladies and Gentlemen

On November 14, 2007, the Greek Government have violated a decree of the Supreme Administrative Court of Greece (“Symvoulio tis Epikrateias”) regarding a provisional total ban on hunting, and have permitted anew hunting throughout Greece, even in the heavily devastated areas of last summer’s unprecedented fires (imposing locally some minor restrictions). The related Ministerial Decree has been signed by the Minister of Agricultural Development m. K. Kiltidis.

We live in an era of rapid climatic changes originating in the human activities and having tremendous and catastrophic consequences for the whole Planet’s ecosystems. Last summer, unprecedentedly disastrous fires have devastated 300,000 hectares of wild forest and agricultural land in Greece, bringing a lot of wildlife species to the borders of extinction, by the means of decimating their populations and destroying their natural habitats.

Having considered the above arguments, we regard the aforementioned arbitrary decision of Minister Kiltidis and of the Greek Government on hunting feloniously disastrous, and we kindly ask for your proper action.

With Honour
(full name and address)


ΠΡΟΣ:
Τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. José Manuel Barroso
Τον Επίτροπο Περιβάλλοντος της Ε.Ε. κ. Σταύρο Δήμα
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

ΘΕΜΑ:
Οι πρόσφατες άνευ προηγουμένου περιβαλλοντικές καταστροφές στην Ελλάδα και η επανανομιμοποίηση του κυνηγιού



Κυρίες και Κύριοι

Στις 14 Νοεμβρίου 2007 η Ελληνική Κυβέρνηση παραβίασε την απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της Ελλάδας (του Συμβουλίου της Επικρατείας) για καθολική προσωρινή αναστολή του κυνηγιού, και επέτρεψε εκ νέου το κυνήγι σε όλη την ελληνική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων και των πυρόπληκτων περιοχών του φετινού καλοκαιριού (με κάποιους επουσιώδεις περιορισμούς). Την σχετική Υπουργική Απόφαση υπέγραψε ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κ. Κιλτίδης.

Βρισκόμαστε σε μιαν εποχή ραγδαίων ανθρωπογενών κλιματικών αλλαγών, με τεράστιες και καταστροφικές συνέπειες για τα οικοσυστήματα του Πλανήτη. Το περσινό καλοκαίρι πρωτοφανούς έκτασης πυρκαγιές έκαψαν 3.000.000 στρέμματα στην Ελλάδα, και έφεραν πολλά είδη άγριων ζώων στα όρια της επιβίωσης, αποδεκατίζοντας τους πληθυσμούς τους και καταστρέφοντας τους βιοτόπους τους.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε την ανωτέρω αυθαίρετη κίνηση της Ελληνικής Κυβέρνησης δια του Υφυπουργού κ. Κιλτίδη εγκληματικά καταστροφική για την άγρια πανίδα και για το περιβάλλον γενικότερα, και παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες.

Με τιμή

(ονοματεπώνυμο, πλήρης διεύθυνση)

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ BLOGS:

WORLD UNITED BLOGGERS
WHISPERING PLANET
SAY NO TO VIOLENCE

Free Burma

International Bloggers' Day for Burma on the 4th of October

Spread the Graphics

Σήμερα οι κάτοικοι της Ραγκούν θα ξαναβγούν στους δρόμους για να ψάλλουν την ανυπακοή τους με μια μελωδία που ηχεί ασταμάτητα στα αυτιά διαδηλωτών και στρατιωτών.

«Ας είναι όλοι ελεύθεροι από τον κίνδυνο, ελεύθεροι από την οργή, ελεύθεροι από τα βάσανα»

International Bloggers' Day for Burma on the 4th of October

Πηγή : Reuters AlertNet

About "Free Burma!"

International bloggers are preparing an action to support the peaceful revolution in Burma. We want to set a sign for freedom and show our sympathy for these people who are fighting their cruel regime without weapons. These Bloggers are planning to refrain from posting to their blogs on October 4 and just put up one Banner then, underlined with the words „Free Burma!“.

Take part in this action for a Free Burma!

1. Publish a posting (Bulletin Board, Forum, Blog, Social Network, Static Website…) on the 4th of October with the header: “Free Burma!”

2. Tag it if you can with “Free Burma”

3. Choose a grafic from our Grafics page and

4. Link to www.free-burma.org there your readers will find some informations about the campaign and Burma and a participant list which you can join. Even if you're a webmaster of a bulletin board or social network you will find a special Group List to join.

5. Feel free to write any additional text you want

If you have no website or blog we need you even more: Please help us to spread the word across the internet, tell your neighbours, friends or kids and first of all: Sign our list of participants!

ΟΤΑΝ Ο ΗΡΩΔΗΣ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΝΕ;

(το παρόν κείμενο το έλαβα με mail το Σάββατο 25 Αυγούστου και δημοσιεύεται σήμερα με την άδεια του συγγραφέα)

Έκαψαν που λες τον Καϊάφα. Πέρα από τους ανθρώπους που έχουν από μόνοι τους φορτωμένη στις μνήμες μας τη βαρύτητα της απώλειας - και δεν πρόκειται να γυρίσουν και θα τρίζουν ανάμεσα στ' αποκαήδια τα κόκκαλά τους - κάηκε κι ο Καϊάφας, ένα από τα πιο όμορφα και μοναδικά μέρη της μπουρδελοχώρας αυτής. Δεν επιτρέπεται να μιλάμε άσχημα, αλλά έκαψαν και τον Καϊάφα, έκαψαν και τη Μάνη, έκαψαν και τον Ταϋγετο, έκαψαν και την υπόλοιπη Πάρνηθα (εκτός από το καζίνο), έκαψαν κάποιες ντουζίνες ανθρώπων και κάποιες χιλιάδες δέντρων που θα κάνουν κάποια εκατομμύρια χρόνια να ξαναγεννηθούν αν αθροίσουμε τα χρόνια που κουβαλούσαν. Μπροστά στις ανθρώπινες απώλειες θα μπορούσε να πει κάποιος πως δεν είναι τίποτα ένα δάσος. Κι όμως, πόσες ανθρώπινες απώλειες θα σημάνει μακροπρόθεσμα η απώλεια ενός δάσους; Δυστυχώς, όταν θα έρθει η ώρα να το διαπιστώσουμε δε θα είναι λίγες και θα είναι αργά.

Αύριο, σήμερα, αργά, νωρίς, με τα πουκαμισάκια ανοιχτά, με τα μάτια μαύρα από το ξενύχτι και το κατάλληλο μακιγιάζ, θα βγουν κι οι μέντορές μας, οι πολιτικοί μας ταγοί, τα πονεμένα προσωπάκια τους ίσα που δε θα δακρύσουν για την καταστροφή. Ακόμα κι εκείνοι οι ίδιοι που υπερψήφισαν το άρθρο 24 δίχως ντροπή, στις προεκλογικές τους υποσχέσεις θα βγουν να μιλήσουν με λόγια δυνατά και σταράτα. Θα τα πουν έξω από τα δόντια και μέσα από αυτά θα γελούν, γιατί κανένας από εμάς δε θα πάρει μια πέτρα να τους πάρει στο κυνήγι, δε θα πάρει ένα αναπτηράκι να βάλει φωτιά στα μπατζάκια τους, δε θα πάρουμε εν τέλει την οργή μας - την οργή του λαού, κατά την προσφιλή τους έκφραση - τοις μετρητοίς για να τους ξεμπροστιάσουμε και να τους ξεφτυλίσουμε. Ολόκληροι πρώην υπουργοί (ξέρουν όλοι για ποιον μιλάω) είχαν υποστηρίξει ότι ο Καϊάφας δεν είναι λίμνη που έχει επαφή με τη θάλασσα, η ΕΤΑ (όχι της Ισπανίας, αυτή η άλλη που έχει αποφασιστεί εδώ και χρόνια να ξεπουλήσει όλη την Ελληνική γη, που μια είναι Εταιρία Τουριστικής Ανάπτυξης και μια γίνεται Εταιρία Τουριστικών Ακινήτων και γύρευε πώς θα την πουν σε λίγο) τον είχε παρατημένο στην μοίρα του δίχως έναν κάδο ανά κάποια μέτρα, η τοπική κοινωνία ας μην το κρύβουμε αδιαφορούσε και οι μόνοι που νοιάζονταν έστω λίγο είναι κάποιοι ρομαντικοί κατασκηνωτές ή κάποιοι αληθινοί αγωνιστές που προσέφευγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας ή ακόμα και στην κατ' όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση για να μην περάσει ο νέος καταπληκτικός δρόμος που βαφτίζεται Ιόνια οδός - ένα έργο πνοής για την δυτική Ελλάδα όπως το το λένε (έτσι δε βαφτίζουν όλα τα εκτρώματα σήμερα και πάντα μετά τη μεταπολίτευση; ) με την υπογραφούλα του αγαπητού Σουφλιά, αλλά και με τις προεγκρίσεις άλλων δεκάδων ή εκατοντάδων πολιτικάντηδων και επίδοξων λαμόγιων. Μόνο παγκόσμιους αγώνες θαλάσσιου σκι - ναι, αυτούς που όλοι λένε πως καταστρέφουν τους υγροβιότοπους, γιατί ήταν υγροβιότοπος ο Καϊάφας - μπορούσαν να οργανώνουν, να χαίρονται και να καταστρέφουν, αλλά λίγο προσοχή δεν μπορούσαν να δώσουν σε αυτήν την κουκκίδα του χάρτη. Τον τελευταίο χρόνο είχε κλείσει ακόμα και το περίπτερο που υπήρχε εδώ και χρόνια, ένα ταβερνάκι που βρισκόταν και τάϊζε τους επισκέπτες είχε κλείσει κι αυτό, και είχε μείνει μόνο το παλιό κτίριο του ΟΣΕ που είχε γίνει καφέ με αφεντικό έναν ανεκδιήγητο τύπο που δε σέρβιρε τους κατασκηνωτές όταν δεν φορούσαν μπλούζα, τους έδινε ζεστά μπουκαλάκια νερό και κάθε τρεις και λίγο καλούσε την αστυνομία για να τους γράψουν για ελεύθερο κάμπινγκ που πλέον εδώ και δυο δεκαετίες απαγορεύεται - ό,τι υπαγορεύει δηλαδή η πατροπαράδοτη ηλειακή φιλοξενία ενώ όλοι ξέρουμε πως μόνο οι "άπλυτοι προλετάριοι των παραλιών" αγαπούν τη φύση και γίνονται ένα μαζί της αντί να πάνε να μείνουν σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο με πισίνα - ενώ η θάλασσα είναι δίπλα!!!!

Πόσο ντρέπομαι που μπήκα το '95 στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, αυτών όλων που παιδεύουν και βιάζουν τη φύση μας, τις πόλεις μας, τη ζωή μας δίχως να κοκκινίζουν ένα δράμι. Αλήθεια λέω, ντρέπομαι περισσότερο που μπήκα παρά που για 6 μαθήματα δεν την τέλειωσα κι ο πατέρας μου το 'χει καημό. Κι έρχεται κι ο διάολος κάθε μέρα και μου λέει: "τι το θέλεις το κωλοπτυχίο; Θες να γίνεις κι εσύ γλυκός υπάλληλός μου στην εξ' ορισμού παρανομία, θαμώνας στις αμαρτωλές πολεοδομίες, στις μονόφθαλμες αρχαιολογικές υπηρεσίες ή στα απαρχαιωμένα δασαρχεία με αεροφωτογραφίες του 50;" και λέω μέσα μου, λες να άλλαξε ο διάολος και πάει να με προφυλάξει απ' το κακό; Ντρέπομαι που σε όλη τη διάρκεια αυτής της φοίτησης δεν υπήρχε ένα μάθημα επαγγελματικής δεοντολογίας και ηθικής, ανάμεσα στα μαθηματικά, στη φυσική και στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που μετριούνται και πληρώνονται αδρά. Και όλοι κάνουν - κάνουμε - τα στραβά μάτια. Λαμόγια πάνε και κάνουν επενδύσεις 200 μέτρα από αρχαιολογικούς χώρους και η αρχαιολογία παίρνει αποφάσεις γιατί έπεσε τηλέφωνο από τον κ. τάδε χωρίς μια ενδεικτική τομή στο έδαφος. Και μεθαύριο, τα ίδια λαμόγια, με κάποιον έμμεσο τρόπο θα βρεθούν μπροστάρηδες σε οικολογική πολιτική και θα πουλάνε οικολογικό προφίλ.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, έκαψαν τον Καϊάφα. Βρήκα πριν μια βδομάδα τον Θρασύβουλο, μισομεθυσμένο στο καφενείο του Βάκρου να μου λέει πως περιμένει να μεγαλώσει ένα χρόνο ο γιος του για να τον πάρει του χρόνου το καλοκαίρι και να κατασκηνώσουν τσίτσιδοι στον Καϊάφα. Να μου λέει: "Γράψε το άρθρο που μου 'λεγες γιατί είσαι από κει, αν δεν τους φωνάξεις εσύ θα τον πάρουν, θα τον καταστρέψουν τον Καϊάφα, θα τον φάνε", κι εγώ να του απαντάω ναι, θα το γράψω, κάτσε να χαλαρώσω λίγο με τις δουλειές και θα το γράψω. Κι όταν τον ρωτούσα αν θα έρθει σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας αν την οργανώσω μέσα στον Αύγουστο, σηκωνόταν όρθιος, και μου 'λεγε "πες στο Βάκρο να με βρει και θα είμαι εκεί". Αλλά δεν πρόλαβα να το γράψω το κείμενο, δεν πρόλαβα να το δημοσιεύσω, δεν πρόλαβα να μαζέψω κανέναν να κατέβουμε μέσα στο δάσος όρθιοι (τώρα μόνο σκυφτοί θα περπατάμε στα καμμένα δέντρα) και να φωνάξουμε πως ανήκει σε όλους και πως πρέπει να το προστατέψουμε από αλήτες πολιτικούς, από αλήτες τοπικούς, από αλήτες της τηλεόρασης που με τα κορκοδείλια δάκρυά τους θα σβήναμε δεκάδες φωτιές αλλά τα φυλάνε για να γεμίσουν τις πισίνες τους στα βόρεια προάστεια, που κι αυτά παραλίγο να καούν. Κι όταν 300.000 στρέμματα κάηκαν στην Αιγιαλεία δόθηκαν υποσχέσεις αλλά ουσιαστικά τίποτα άμεσα. Όσο άμεσα κάηκε ένας από τους τελευταίους παραδείσους της Πελοποννήσου και της Ελλάδας ολόκληρης - ο Καϊάφας ντε, γι' αυτόν μιλάω τόση ώρα! Και την προηγούμενη βδομάδα βγήκαν στους δρόμους οι πληγέντες της Αιγιαλείας για να ζητήσουν χρήματα. Και τι έγινε; Και τι έγινε που βγήκαν στους δρόμους παρόλο που έχουμε εκλογές σε λίγο; (Μην είναι τυχαίο πως δεν δόθηκαν σχεδόν καθόλου μεταθέσεις σε εκπαιδευτικούς στο τέλος της σχολικής χρονιάς, αλλά τώρα που έχουμε εκλογές γίνεται χαμός με τις αποσπάσεις και όταν θα έρθει η ώρα, δε θα υπάρχουν καθηγητές σε κάποια σχολεία να διδάξουν;;;; )

Τόσα χωριά, τόσα κορμιά και τόσα ζωντανά είναι στάχτη και κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους, τρίζουν τα δοντάκια τους από αγωνία για το πότε θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την περίσταση, πότε θα καταλαγιάσει η μπόρα και θα ξεχαστούν όλα, για να πάνε να βάλουν το πρώτο παλούκι-σύνορο, στην εκ του πυρός γεννόμενη περιουσία τους. Και μετά από χρόνια, όταν οι μπόρες θα πέφτουν η μια μετά την άλλη, θα πνίγονται οι νέοι κάτοικοι, θα διαμαρτύρονται γιατί δεν έγιναν τα κατάλληλα αντιπλημμυρικά έργα, στους τόπους που οι ίδιοι καταπάτησαν, οι ίδιοι βρήκαν ως περιουσία από ένα παλιό χαρτί που δηλώνει την ιδιοκτησία τους - κάποτε τσιφλίκι του πατέρα τους, δώρο του βασιλιά, του δικτάτορα, του κατακτητή, του κάθε αλήτη που έχοντας το μαχαίρι και το πυρ, μοιράζει κατάλληλα κι εμείς κοιτάμε τους μπράβους να κλείνουν τις ακτές και τις παραλίες και να μας ζητάνε εισιτήριο.

Κι εμείς τι κάνουμε; Θα πάμε να τους ψηφίσουμε πάλι όπως και την προηγούμενη φορά; Ή θα θυμηθούμε πόσες χιλιάδες στρέμματα έχουν αποχαρακτηριστεί από τις δυο παρατάξεις που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση από το 74 και μετά και θα τους μαυρίσουμε και θα τους ρίχνουμε μια καρπαζιά κάθε φορά που θα ξανασηκώσουν κεφάλι συνέλληνες; (όπως λέει κι ένας καραγκιόζης που δε θυμάμαι το όνομά του και μου έχουν πει πως βγαίνει στην τηλεόραση - πούλα πούλα πούλα...).

Για λίγα λεπτά θα έχουμε στα χέρια μας και το μαχαίρι και το καρπούζι. Ας τα χρησιμοποιήσουμε σωστά σε λιγότερο από ένα μήνα. Κι ας χρησιμοποιήσουμε και τη φωνούλα μας και την πένα μας και το αυστηρό μας βλέμμα και για κάτι σημαντικό επιτέλους κι όχι μόνο για να βγάζουμε τα ματάκια μας.


Με μια απέραντη στεναχώρια κι έναν θυμό που σιγοβράζει,
Ν.Λ.


ΚΟΥΙΖ: Οι σημερινοί πολιτικοί, μετά την καταστροφή που έχει συμβεί ποιο ρόλο πιστεύετε ότι παίζουν καλύτερα;

Α. Του διασημότερου εμπρηστή της Ιστορίας, Νέρωνα;
Β. Του Αρχιερέα Καϊάφα;
Γ. Του Καϊάφα της Ηλείας;
Δ. Του Πόντιου Πιλάτου και θα νίψουν τας χείρας τους;

Καμμένη Γη

Αυτό είναι μόνο το αποτέλεσμα...
Το θέμα είναι ότι δεν μας την έκαψαν έτσι απλά. Τους την παραδώσαμε εμείς και τους επιτρέψαμε εμείς οι ίδιοι να την κάψουν.
Ας μην αρνούμαστε το μερίδιο ευθύνης που έχουμε σε όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Εμείς επιλέγουμε την εκάστοτε κυβέρνηση και τους απανταχού προύχοντες.
Η λύση δεν βρίσκεται στις πορείες διαμαρτυρίας, αλλά στις κάλπες.
Δεν λέω ότι όποιος και να βγει θα είναι καλύτερος, δεν έχω τέτοιου είδους αυταπάτες, ούτε και υποστηρίζω κανέναν συγκεκριμένα.
Αλλά μήπως ήρθε η ώρα να στείλουμε ένα ουσιαστικό μήνυμα στους κυρίους που πίνουν αμέριμνοι το καφεδάκι τους στη βουλή, ενώ εμείς εδώ έξω παλεύουμε να επιβιώσουμε;
Μήπως ήρθε η ώρα να τους δείξουμε εμπράκτως ότι ο κρατικός προϋπολογισμός δεν υπάρχει για να κυκλοφορούν με τις θωρακισμένες mercedes και τους 80 προσωπικούς φρουρούς, αλλά για να διαφυλλάττουν την ασφάλεια και την ευημερία της χώρας και του λαού;

Ρίξτε μαύρο, άσπρο, ή ό,τι άλλο χρώμα γουστάρετε στην κάλπη. Δεν θα πω εγώ ποιο είναι το σωστό ή το λάθος.
Αλλά πριν το κάνετε σκεφτείτε τόν λόγο που σας ωθεί.
Αξίζει περισσότερο ένα ρουσφέτι, ένας διορισμός, μία άδεια αυθαιρέτου και κάθε προσωπικό συμφέρον από το να ζήσουμε σε μια καλύτερη χώρα;
Για μια φορά ας δώσουμε ένα σωστό μήνυμα, ας τους ξεκουνήσουμε λίγο από τη σιγουριά και την ασφάλειά τους.
Όχι στον δικομματισμό.
Ας μην τους δίνουμε άλλο αυτό που θέλουν.
Ας τους δώσουμε αυτό που τους αξίζει.
Ας πάρουμε αυτό που μας αξίζει.
Μια χώρα με καλύτερες προοπτικές για όλους ανεξαιρέτως.

Μαύρη Διαμαρτυρία

"Τετάρτη 29 Αυγούστου, στις 7 η ώρα το απόγευμα θα συγκεντρωθούμε όλοι στην πλατεία Συντάγματος αλλά και σε κάθε κεντρική πλατεία κάθε πόλης σε ολόκληρη τη χώρα. Φορώντας μαύρα.

ΒΟΥΒΗ ΟΡΓΗ. ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ.

Αποδοκιμάζουμε χωρίς συνθήματα και πολύχρωμες σημαίες. Πενθούμε για την απώλεια των συνανθρώπων μας χωρίς να συνδέουμε την πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή με προεκλογικές σκοπιμότητες. Δίνουμε το παρόν και στεκόμαστε απειλητικά απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για οποιοδήποτε όφελος.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ."

{αναδημοσίευση από: mormolis}

πόλεμος

Δεν ξέρω πως αλλιώς να χαρακτηρίσω τις φετινές πυρκαγιές.
Νομίζω πως πλέον, ακόμα και ο ορισμός "οργανωμένο έγκλημα" είναι ελλιπής σ' αυτήν την περίπτωση.

Σάββατο 25 Αυγούστου 2007, μεσημέρι.
Ο απολογισμός;
Πάνω από 40 νεκροί, δεν ξέρω κι εγώ πόσοι αγνοούμενοι, ακόμα πόσοι εγκλωβισμένοι στα χωριά της Ηλείας, τη Μεγαλόπολη, την Τρίπολη και την Εύβοια.
Η τύχη πολλών ανθρώπων αμφίβολη, ακόμα κι αυτή τη στιγμή.
Η καταστροφή ανυπολόγιστη.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, χτύπησαν γι' ακόμα μια φορά και την Αττική. Με αποκορύφωμα τον Υμηττό, όπου κινδύνεψαν (και δεν έχουν ακόμα διαφύγει τον κίνδυνο) κατοικημένες περιοχές, καθώς και πολλές άλλες μικρές εστίες που δεν αναφέρθηκαν καν στα δελτία ειδήσεων, οι εμπρηστές έφτασαν κυριολεκτικά στην πόρτα μας...
Δεν ξέρω πλέον σε τί κατάσταση βρίσκεται η Ελλάδα, μιας και δεν έχουμε ρεύμα εδώ και πάνω από μία ώρα, οπότε και δεν μπορώ να δω τις ανταποκρίσεις. Γράφω όσο μου επιτρέπει η μπαταρία του laptop.
Κοιτάζοντας έξω, βλέπω έναν ουρανό που θυμίζει πυρηνική καταστροφή. Φοβάμαι ότι θ' ανοίξω την πόρτα και θ' αντικρίσω έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό απ' αυτόν που άφησα μπαίνοντας.
Φοβάμαι για τους δικούς μου ανθρώπους που κινδυνεύουν. Φοβάμαι για όλους τους ανθρώπους που κινδυνεύουν. Φοβάμαι γενικά αυτή τη στιγμή. Από το πρωί τρέμω.
Δεν ξέρω ποιος φταίει για τους εμπρησμούς, τίνος συμφέρον είναι μια τέτοια τραγωδία ή ποιος έχει την πολιτική ευθύνη. Δεν θα ψάξω να επιρρίψω ευθύνη σε κανέναν συγκεκριμένα.
Το θέμα είναι ότι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μία κατάσταση κι αποδείξαμε για άλλη μια φορά την ανικανότητά μας ν' ανταπεξέλθουμε σωστά, οργανωμένα και έγκαιρα.
Γι' άλλη μια φορά θα βρεθούμε να θρηνούμε γοερά και να ζητάμε ευθύνες και αποζημιώσεις. Θα φέρει πίσω μια χρηματική αποζημίωση αυτούς που χάθηκαν; Μήπως θα το κάνει η παραίτηση κάποιου υψηλά ιστάμενου; Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο προσφέρει μια στιγμιαία "ηθική" ικανοποίηση των παθόντων, λύνει ουσιαστικά το πρόβλημα;
Αν δεν εστιάσουμε στη ρίζα του προβλήματος, αλλά μόνο κλαίμε για το αποτέλεσμα, δεν θ' αλλάξει ποτέ τίποτα. Και δυστυχώς, είναι πολλά σ' αυτή τη ρημάδα τη χώρα που χρειάζονται ριζική αλλαγή... Ξεκινώντας από τα ίδια μας τα μυαλά...

Ελπίζω οι επόμενες ώρες να μας βρουν σε καλύτερη μοίρα και να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.

Αει στο διάολο κι εσύ και η κουκούλα σου

Κάποια ανεγκέφαλα, μαστουρωμένα ηλίθια, κάτι δήθεν επαναστάτες του κώλου (τριάντα μαζί!), έστειλαν στην εντατική με βαριά τραύματα έναν αστυνομικό, 24 ετών. Που έκανε το λάθος να φρουρεί τα αυτοκίνητα σε μια ροκ συναυλία για να μην καούν σαν την άλλη φορά.
Δεν έχει σημασία αν αυτοί είναι ή δεν είναι αντιεξουσιαστές, χούλιγκανς, αναρχικοί (ή «αναρχικοί της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά»). Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι αν έκανε το ίδιο μια ομάδα αστυνομικών (ακάλυπτων και επομένως ευκόλως ανιχνεύσιμων), θα ζητούσαμε παραιτήσεις, θα απαιτούσαμε από την αστυνομία να μάθει τον συνταγματικό της ρόλο (όπως κάνουμε και θα κάνουμε).
Και καλά θα κάναμε, δίκιο θα είχαμε.

Για τώρα πάντως νοιώθω την ανάγκη να διαολοστείλω αυτούς τους τριάντα θρασύδειλους παλικαράδες με τις κουκούλες (και επομένως ανώνυμους και μη ανιχνεύσιμους) είτε πρόκειται για «αναρχικούς» και «αντιεξουσιαστές», είτε για χαπακωμένα χουλιγκάνια.
Στην πρώτη περίπτωση, δεν έκαναν τίποτα ούτε στο κράτος ούτε στην εξουσία, απλά σακάτεψαν έναν άνθρωπο (άσε που μπορεί να είναι και σε χαμηλότερη κοινωνικά θέση από την δική τους «οικογένεια»).
Στη δεύτερη περίπτωση η μόνη συνέπεια της πράξης τους θα είναι την επόμενη φορά που κάποιος από την ευγενή αυτή ομάδα θα έχει ξεχάσει το όνομά του από το ξύλο, κάποιοι από εμάς να κάνουν τα στραβά μάτια.
Μονά-ζυγά χάνουν!

Υπόθεση Καραγιαννόπουλου

«Η διπλή καταδίκη της Ελλάδας για το σακάτεμα του 17χρονου Ρομ Γιάννη Καραγιαννόπουλου το 1998 από πυροβολισμό αστυνομικού εξ επαφής στο κεφάλι, που ΕΔΕ και δικαστήρια ανερυθρίαστα χαρακτήρισαν ‘εκπυρσοκρότηση’ και η επιδίκαση πρωτοφανούς αποζημίωσης 120.000 ευρώ ας αποτελέσει ένα μάθημα στην αστυνομική σχολή της «ζαρντινιέρας» και στη δικαστική παραλλαγή της, δηλαδή της απαλλαγής αστυνομικών που χρησιμοποιούν βία κατά ευάλωτων ή/και ύποπτων πολιτών. Η πολιτεία πρέπει τώρα να αποκαταστήσει το 100% ανάπηρο θύμα, να τιμωρήσει τους αστυνομικούς και δικαστικούς που συνέβαλαν στη συγκάλυψη και να αποφασίσει να αναλάβει την ευθύνη της στις άλλες υποθέσεις που εκκρεμούν στα διεθνή δικαστήρια για να αποφύγει νέες ατιμωτικές καταδίκες. Για το ΕΠΣΕ η υπόθεση Καραγιαννόπουλου είναι η τρίτη υπόθεσή του που οδήγησε σε καταδίκη της Ελλάδας στο Στρασβούργο μέσα σε δεκαοκτώ μήνες, μετά τις υποθέσεις Μπέκου-Κουτρόπουλου και Ζελίδη. Εκ μέρους των θυμάτων σε καμιά δεκαριά άλλες υποθέσεις κρατικής ή/και ρατσιστικής βίας που χειρίζεται ενώπιον των διεθνών δικαστηρίων, το ΕΠΣΕ είναι στη διάθεση της πολιτείας για την επίτευξη έντιμων συμβιβασμών σε αυτές και συνεπακόλουθης απόσυρσή τους.»

Παναγιώτης Δημητράς . Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι ΕΠΣΕ

Για άλλη μια φορά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων «διακρίθηκε» για την αποσιώπηση της είδησης, για την ομόφωνη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην Υπόθεση Καραγιαννόπουλου. Ίσως για να μη κακοκαρδίσει την κυβέρνηση ή/και επειδή το θύμα ήταν Ρομ, οπότε «κάτι τρέχει στα γύφτικα» για το ΑΠΕ, αλλά και για τους τηλεοπτικούς σταθμούς που εξαφάνισαν το ρεπορτάζ που έκαναν.

Η Ελλάδα, κατά το ΕΔΔΑ, παραβίασε δύο φορές το άρθρο 2 (δικαίωμα στη ζωή) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τόσο στο ουσιαστικό μέρος (αστυνομικός πυροβόλησε στο κεφάλι και άφησε 100% παράλυτο τον τότε 17χρονο Ρομ Γιάννη Καραγιαννόπουλο) όσο και στο διαδικαστικό μέρος (δεν έγινε αποτελεσματική ανάκριση για το σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό), και πρέπει να καταβάλει 120.000 ευρώ στο θύμα για υλική και ηθική βλάβη.

Είναι μόλις η δεύτερη καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ για παραβίαση του Άρθρου 2 σε υπόθεση τραυματισμού από αστυνομικό με όπλο. Η πρώτη καταδίκη, στις 20 Δεκεμβρίου 2004, αφορούσε τραυματισμό του Χρήστου Μακαρατζή στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 .Επίσης είναι η δεύτερη καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση δικαιωμάτων των Ρομά, μετά την καταδίκη στις 13 Δεκεμβρίου 2005 για την κακοποίηση στις 8 Μαΐου 1998 από αστυνομικούς των Λάζαρου Μπέκου και Λευτέρη Κουτρόπουλου για λογαριασμό των οποίων είχε προσφύγει στο ΕΔΔΑ το ΕΠΣΕ

Είναι η τρίτη καταδίκη της Ελλάδας σε υπόθεση αστυνομικής βίας μετά από προσφυγή του ΕΠΣΕ. Το τελευταίο είχε προσφύγει και για λογαριασμό του Δημήτρη Ζελίδη, θύματος κακοποίησης από αστυνομικούς στις 23 Δεκεμβρίου 2001, που δικαιώθηκε στις 24 Μαΐου 2007.

Για λόγους πληρότητας, υπενθυμίζεται και η καταδίκη της Ελλάδας σε υπόθεση αστυνομικής βίας, στις 18 Ιανουαρίου 2007, για την κακοποίηση του Σύριου Mhn Ghassan Alsayed Allaham στις 8 Σεπτεμβρίου 1998.

------------------------------------------------------------------------
Από το δελτίο τύπου του ΕΠΣΕ. Μπορείτε να το διαβάσετε όλο και εδώ

Ντροπή για όλους μας

Τα όσα έγιναν στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας δεν αποτελούν μόνο ντροπή για την Αστυνομία· αποτελούν ντροπή για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Ο εξευτελισμός των δύο κρατουμένων από τους βασανιστές-αστυνομικούς ήταν κατά γενική ομολογία μια γροθιά στο στομάχι για όλους όσους πιστεύαμε ότι τέτοια περιστατικά δεν συμβαίνουν πλέον στη χώρα μας, διαδραματίζονται σε κράτη με άλλο πολιτισμό, σε καθεστώτα δικτατορικά ή κατά το όνομα μόνο δημοκρατικά.
Το βίντεο που παίζεται στα τηλεοπτικά κανάλια τα τελευταία 24ωρα είναι ένα σοκ, που πρέπει να μας ξύπνησε από έναν βαθύ λήθαργο, στον οποίο μας έχει ρίξει η εκτίμηση ότι ζούμε σε μια Δημοκρατία που λειτουργεί, που προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα από την αυθαιρεσία της όποιας μορφής εξουσίας.
Το βίντεο που είδαμε, έστω και αν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αποδεικνύει ότι είναι επικίνδυνο να θεωρούνται όλα δεδομένα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, όπως απέδειξαν οι νταήδες αστυνομικοί του Τμήματος Ομονοίας, που όχι μόνο βασάνισαν, αλλά απόλαυσαν, όπως φαίνεται, το έργο τους, γι’ αυτό άλλωστε το βιντεοσκόπησαν.

Μέσα από όσα είδαμε όλοι, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Δημοκρατία και όλες οι έννοιες και ιδέες που δίνουν νόημα στον πολιτισμό μας καθημερινά δοκιμάζονται. Η περιφρούρηση των αρχών της Δημοκρατίας αφορά όλους μας, δεν αποτελεί έργο μόνο μιας κυβέρνησης, που σήμερα εγκαλείται από την αντιπολίτευση για όσα έγιναν στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας.
Το ζήτημα αυτό είναι λάθος να αντιμετωπιστεί ως θέμα που έχει να κάνει με τη μικροκομματική αντιπαράθεση. Το κυρίαρχο, το ζητούμενο για όλους, ακόμα και πέρα από την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, πρέπει να είναι το ξερίζωμα της αντίληψης από τις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ. που μεταμορφώνει φύλακες της τάξης σε κοινούς κακοποιούς, σε τραμπούκους, σε βασανιστές. Δεν τα λέω εγώ. Είναι εδώ

ΕΛΛΑΔΑ: ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Η ΤΙΜΩΡΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 347.22.59; Fax: 601.87.60;
e-mail: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://www.greekhelsinki.gr/

---

ΕΛΛΑΔΑ: ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Η ΤΙΜΩΡΙΑ

(Έκθεση [1] που διανεμήθηκε στη Συμπληρωματική Συνάντηση στα Πλαίσια της Ανθρώπινης Διάστασης του ΟΑΣΕ με Θέμα τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Απάνθρωπη Μεταχείριση ή Τιμωρία, Βιέννη 27 Μαρτίου 2000)

23 Μαρτίου 2000

Εισαγωγή

Η Ελλάδα δεν είναι απαλλαγμένη από την παγκόσμια τάση που έχουν τα όργανα του νόμου να παραβιάζουν συχνά τα δικαιώματα των πολιτών κατά τη διάρκεια της σύλληψης, της ανάκρισης, της κράτησης ή της φυλάκισης. Αυτή η στάση υποβοηθείται από την πρακτική των δικαστικών αρχών οι οποίες σπάνια διώκουν αυτή την εγκληματική συμπεριφορά.. Όταν το κάνουν, οι υποθέσεις φθάνουν στο δικαστήριο πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε περιπτώσεις που στηρίζονται σε ιατροδικαστικά στοιχεία. Περιστασιακά, αδιάσειστα ενοχοποιητικά στοιχεία καθώς και ιατροδικαστικές βεβαιώσεις αγνοούνται από τα δικαστήρια, τα οποία τελικά αθωώνουν τους αστυνομικούς. Οι αστυνομικοί μπορούν να παραμείνουν στο σώμα κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης περιόδου των ανακρίσεων και των δικαστικών διαδικασιών και κατ' αυτόν τον τρόπο είναι σε θέση να ασκούν ανεπίτρεπτη επιρροή σε εκείνους που θα τολμήσουν να ασκήσουν δίωξη εναντίον τους. Οι πρακτικές αυτού του είδους αποθαρρύνουν πολλά θύματα αστυνομικής βίας από το να καταθέσουν μηνύσεις εναντίον αστυνομικών. Τέλος, πολλά αστυνομικά τμήματα διαθέτουν είτε ανεπαρκείς είτε υπερπλήρεις εγκαταστάσεις, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να υφίστανται εξευτελιστική μεταχείριση. Πιο κάτω δίνονται μερικά πρόσφατα παραδείγματα. Οι αρμόδιες κρατικές αρχές δεν δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοιες κατηγορίες κι έτσι έχει γίνει ελάχιστη πρόοδος μέχρι τώρα. Βασανισμοί, Κακομεταχείριση και Παραβάσεις Αστυνομικών Οργάνων, Ακολουθούμενες από Ατιμωρησία

Αστυνομική Βία Σε Βάρος Ανηλίκων

Ίσως μια από τις πλέον χαρακτηριστικές υποθέσεις αστυνομικής βίας και βασανισμού που μπορεί να παραμείνει χωρίς συνέπειες για τους δράστες αυτών των πράξεων είναι η υπόθεση δύο ανηλίκων ηλικίας 14 και 16 ετών (με αρχικά Π. Τ. και Δ. Α. αντίστοιχα). Στις 19 Αυγούστου 1994, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα Κασσάνδρειας στη Χαλκιδική (στη Βόρειο Ελλάδα), ως ύποπτοι κλοπής 460.000 δρχ. από τους εργοδότες τους. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, τρεις αστυνομικοί, ξεχωριστά ή από κοινού, για περισσότερο από μια ώρα, ξυλοκοπούσαν τους δυο ανηλίκους με τα χέρια, τα πόδια, τα γκλομπς και τις λαβές των όπλων τους. Έφτασαν να βγάλουν το πανταλόνι του ενός και να τον υποχρεώσουν να σκύψει και να φωνάξει ''Είμαι πούστης'', ενώσω τον απειλούσαν ότι θα έβαζαν τη λαβή στα οπίσθιά του και θα του έκαναν ηλεκτροσόκ. Όλα αυτά έγιναν για να τους αποσπάσουν ομολογίες. Στο τέλος, προέκυψε ότι εσφαλμένα τους υποψιάστηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ιατροδικαστική έκθεση επιβεβαίωσε τα τραύματα και τα πιθανά αίτια. Οι παραπάνω πράξεις περιγράφηκαν κατ' αυτόν τον τρόπο στη δικαστική απόφαση αρ. 1263/1998 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Χαλκιδικής, το οποίο καταδίκασε τους τρεις αστυνομικούς σε φυλάκιση 4 ετών τον καθένα και 5ετή στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων για το αδίκημα του βασανισμού (άρθρο 137 Α του Ποινικού Κώδικα). Παρά τη σοβαρότητα της πράξης τους όμως, οι τρεις αστυνομικοί αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Και το χειρότερο, δεν τέθηκαν σε διαθεσιμότητα από το αστυνομικό σώμα. Στις 3 Μαρτίου 2000 το Τριμελές Εφετείο της Θεσσαλονίκης απάλλαξε τους τρεις αστυνομικούς από τις κατηγορίες αυτές με το σκεπτικό ότι τα περιστατικά βασανισμού ''μεγαλοποιήθηκαν από τους ανηλίκους'' και τα τραύματα προκλήθηκαν από τους εργοδότες τους, προτού οι ανήλικοι μεταφερθούν στο αστυνομικό τμήμα. Ο εισαγγελέας, ο οποίος είχε ζητήσει την καταδίκη των αστυνομικών, στη συνέχεια άσκησε αναίρεση στον Αρειο Πάγο κατά της απόφασης του δικαστηρίου.

Αστυνομική Βία Σε Βάρος Ρομά

Σε ένα κλίμα επαναλαμβανόμενων καταγγελιών για υπερβολική αστυνομική βία κατά των Ρομά τα τελευταία χρόνια, ο φόνος ενός από αυτούς και ο βασανισμός δυο άλλων το 1998, παρά την ύπαρξη ενοχοποιητικών ιατροδικαστικών στοιχείων, κατέληξαν σε απουσία πειθαρχικών μέτρων εναντίον των εμπλεκόμενων αστυνομικών. Οι αστυνομικοί κατά των οποίων ασκήθηκε δίωξη για ανθρωποκτονία ή βασανισμό το 1998 έχουν παραμείνει στην υπηρεσία και οι διαδικασίες συνεχίστηκαν μέχρι τώρα. Αυτό συνέβη παρά την απαγγελία κατηγοριών από το δικαστήριο. Το Υπουργείο απλά διέταξε ατελέσφορες μέχρι τώρα ένορκες διοικητικές εξετάσεις (ΕΔΕ).

Τον Απρίλιο του 1998, ο Άγγελος Τζελάλ, ένας 28χρονος Ρομ, σκοτώθηκε από αστυνομικούς στο Παρθένι (κοντά στη Θεσσαλονίκη) καθώς προσπαθούσε να διαφύγει του αστυνομικού ελέγχου. Η ιατροδικαστική έκθεση βεβαίωσε ότι ο Τζελάλ πέθανε από τραύμα στο κεφάλι που προκλήθηκε από σφαίρα η οποία τον χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Επιπλέον, είχε κι άλλο ένα τραύμα στην πλάτη. Τον Ιούνιο, ο εισαγγελέας πληροφόρησε την αστυνομία ότι είχε ασκήσει δίωξη κατά τριών αστυνομικών για φόνο, ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και άλλες κατηγορίες. Οι αστυνομικοί δεν τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Η υπόθεση δεν έχει εκδικαστεί ακόμα.

Το Μάιο του 1998, οι Λάζαρος Μπέκος και Ελευθέριος Κοτρόπουλος (17 και 18 ετών αντίστοιχα) κακοποιήθηκαν από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της κράτησής τους σε αστυνομικό τμήμα του Μεσολογγίου. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, είχαν ''μέτριες σωματικές βλάβες από θλών όργανο.'' Τον Ιούλιο του 1998, οι δυο Ρομά κατέθεσαν μήνυση κατά της αστυνομίας και το Δεκέμβριο ασκήθηκε δίωξη κατά τριών αστυνομικών για παράβαση του άρθρου 137 Α του Ποινικού Κώδικα για ''βασανιστήρια και άλλες προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας''. Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκαν ότι παραβίασαν την παράγραφο 3, τμήμα 1, για ''από κοινού σωματική κάκωση που τελείται από ένα άτομο, στα καθήκοντα του οποίου ανάγεται η εξέταση αξιόποινων πράξεων, με σκοπό να αποσπάσει από τρίτο πρόσωπο ομολογία, κατάθεση ή πληροφορία''. Καθ' όλη τη διάρκεια του 1998 και πάλι το 1999, οι νεαροί Ρομά παρενοχλούνταν από αυτούς τους αστυνομικούς για να ανακαλέσουν τις καταθέσεις τους. Ακόμα και μετά την ποινική δίωξή τους, οι τρεις αστυνομικοί δεν μετατέθηκαν αλλά ούτε και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Η υπόθεση δεν έχει ακόμα εκδικαστεί.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1999, ο Νίκος Κατσαρής, ένας 23χρονος Ρομ από τον καταυλισμό του Χαλανδρίου, κατευθυνόταν με τον πατέρα του, το μικρό αδελφό του κι ένα ξάδελφο προς το Ναύπλιο. Εκείνη την Κυριακή ήθελαν να ρίξουν μια ματιά σε τρεις υπαίθριες αγορές αυτοκινήτων, χωρίς να έρθουν σε άμεση επαφή με τους πωλητές. Και οι τρεις υπαίθριες αγορές περιβάλλονταν από συρματόπλεγμα. Καθώς έφευγαν από την τρίτη αγορά, τρεις αστυνομικοί σταμάτησαν τους Ρομά και, με την απειλή όπλου, τους είπαν να βγουν από το αυτοκίνητο και να σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Ένας αξιωματικός έκανε σωματική έρευνα, βρίζοντας, κλοτσώντας και χτυπώντας τους. Οι Ρομά ισχυρίστηκαν ότι είχαν πάει μόνο για να κοιτάξουν τα προς πώληση αυτοκίνητα κι όχι για να κλέψουν, όπως υποψιάζονταν οι αστυνομικοί. Σαν απόδειξη της πρόθεσής τους να αγοράσουν αυτοκίνητο, έδειξαν στους αστυνομικούς σημειώσεις με ονόματα και αριθμούς κινητών τηλεφώνων των ιδιοκτητών. Παρ' όλα αυτά, προσήχθησαν στο αστυνομικό τμήμα και κρατήθηκαν σε δυο χωριστά κελιά μαζί με δέκα άλλα άτομα, κυρίως μετανάστες προς απέλαση. Προφυλακίστηκαν διότι η αστυνομία βρήκε δικαστικές αποφάσεις κατά του Νίκου Κατσαρή και του πατέρα του που αφορούσαν απλήρωτα πρόστιμα. Οι δυο ανήλικοι νεαροί αφέθηκαν ελεύθεροι την ίδια μέρα, ενώ ο Νίκος Κατσαρής κι ο πατέρας του αφέθηκαν ελεύθεροι την επόμενη μέρα και μόνο μετά την πληρωμή της εγγύησης από τους συγγενείς τους. Στις 27 Οκτωβρίου, με την βοήθεια του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, ο Νίκος Κατσαρής κατέθεσε μήνυση κατά των εμπλεκόμενων αστυνομικών και στη συνέχεια έκανε καταγγελία στο γραφείο του Συνηγόρου του Πολίτη. Η αστυνομία δεν θεώρησε την υπόθεση άξια ένορκης διοικητικής εξέτασης (ΕΔΕ), δηλώνοντας ότι μια εσωτερική έρευνα έδειξε ότι καμία από τις κατηγορίες δεν ήταν βάσιμη.

Αστυνομική Βία Σε Βάρος Προσφύγων και Μεταναστών

Τα τελευταία χρόνια, περίπου 500-700.000 μετανάστες έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, οι περισσότεροι παράνομα. Τα δυο τρίτα από αυτούς είναι Αλβανοί και οι περισσότεροι ανήκουν σε μειονοτικές θρησκείες, αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Το 1998 ξεκίνησε μια διαδικασία νομιμοποίησης αυτών των μεταναστών, στα πλαίσια της οποίας 230.000 άτομα έκαναν τελικά αίτηση για άδειες παραμονής. Μόνο σε περίπου 35.000 είχαν χορηγηθεί άδειες μέχρι το τέλος του 1999. Οι μετανάστες υφίστανται συχνές ''επιχειρήσεις σκούπα'' οι οποίες αποσκοπούν στη συνοπτική απέλαση όλων όσοι δεν διαθέτουν νόμιμα έγγραφα. Συχνές κατηγορίες ότι οι μετανάστες υποβάλλονται σε εξευτελιστική και ταπεινωτική, μερικές φορές και βίαιη, μεταχείριση από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων απορρίπτονται στερεότυπα χωρίς καμία έρευνα από τις αρχές.

Το γνωστότερο πρόσφατο παράδειγμα συνέβη στις 3 Ιουλίου 1999. Η αστυνομία περικύκλωσε όλους τους αλλοδαπούς που βρίσκονταν στους δρόμους και, ακόμα κι αν ήταν κάτοχοι νόμιμων εγγράφων παραμονής, τους οδήγησε σε αστυνομικά τμήματα ή ανοιχτά γήπεδα όπου πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματά τους για να ελέγξουν αν εκκρεμούν κατηγορίες εναντίον τους. Οι λαθρομετανάστες απελάθηκαν από τη χώρα, ενώ τηλεοπτικά συνεργεία κατέγραφαν την όλη επιχείρηση. Περισσότεροι από 300 διανοούμενοι υπέγραψαν ένα έγγραφο διαμαρτυρίας, όμως μόνο η κατακραυγή των Ελλήνων αγροτών, οι οποίοι ανησύχησαν για τις σοδειές τους σε περίπτωση απουσίας φτηνών αλλοδαπών εργατικών χεριών, έπεισε την κυβέρνηση να υποχωρήσει στο θέμα των μαζικών απελάσεων. Παρόμοιες, λιγότερο γνωστές ''επιχειρήσεις σκούπα'' επαναλήφθηκαν περιοδικά σε όλη τη διάρκεια του 1999.

Συνθήκες σε Φυλακές και Κρατητήρια και Δικαιώματα των Κρατουμένων

Στις 20 Αυγούστου 1999, ο Συνήγορος του Πολίτη πραγματοποίησε ''αυτοψία'' στα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας (στο κέντρο της Αθήνας), μετά από καταγγελίες πολιτών. Σε επιστολή προς τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης (7905/99/2.3-27-8-1999), ο Συνήγορος του Πολίτη ανέφερε ότι οι εγκαταστάσεις ήταν υπερπλήρεις: Υπήρχαν 55-115 κρατούμενοι σε κτίριο με –έτσι κι αλλιώς ανεπαρκή- υποδομή για 30 μόνο κρατουμένους. Συνέπεια αυτού ήταν ότι ανήλικοι και ενήλικες κρατούνταν μαζί κατά παράβαση του νόμου. Μια άλλη συνέπεια, σε συνδυασμό με την έλλειψη φωτισμού και αερισμού, ήταν ότι όλοι ήσαν αναγκασμένοι να φορούν μόνο τα εσώρουχά τους εξαιτίας της ζέστης, ''κατά παράβαση του σεβασμού προς την αξιοπρέπειά τους''. Η καθαριότητα των μοναδικών δυο αποχωρητηρίων ήταν ''τουλάχιστον απαράδεκτη''. Οι περισσότεροι κρατούμενοι είχαν δερματικές και μολυσματικές ασθένειες οι οποίες δεν είχαν καθόλου ή μόνο ανεπαρκή ιατρική παρακολούθηση. Το σοβαρότερο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη, ήταν η μακρόχρονη (μερικές φορές μέχρι έξι μήνες) κράτηση των αλλοδαπών που επρόκειτο να απελαθούν, πράγμα που ''ανεπίσημα μετατρέπει τα κρατητήρια σε φυλακές, χωρίς να έχει προηγηθεί απαγγελία κατηγορίας για αυτούς τους κρατούμενους''. ''Σε συνδυασμό με τις επικρατούσες φρικτές συνθήκες, αυτή η κράτηση θα μπορούσε να θεωρηθεί de facto 'απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.''' Με την παρατήρηση ότι η χρήση του όρου ''επιχειρήσεις σκούπα'' [βλέπε πιο πάνω] είναι ''πολύ προσβλητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια'', ο Συνήγορος του Πολίτη έκανε τη σύσταση, όταν δεν υπάρχουν επαρκείς εγκαταστάσεις, να μην πραγματοποιούνται τέτοιες επιχειρήσεις που οδηγούν σε μαζικές προφυλακίσεις αλλοδαπών. Πρόσθεσε ότι οι αλλοδαποί που δεν μπορούν να απελαθούν αμέσως [από έλλειψη χώρας έτοιμης να τους δεχτεί] θα πρέπει να παίρνουν προσωρινή άδεια παραμονής στη χώρα και να αφήνονται ελεύθεροι. Μετά από αυτή την έκθεση, παρατηρήθηκαν βραχύβιες βελτιώσεις σε εκείνο το αστυνομικό τμήμα. Παρ' όλα αυτά, οι συνθήκες αυτές επικρατούν σε ολόκληρη τη χώρα σε οποιαδήποτε κρατητήρια είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένα και/ή υπερπλήρη.

Επείγουσα εγκύκλιος Πολύδωρα περί κολλαβισμού.

Επείγουσα εγκύκλιο πληροφορούμαι πως ετοιμάζεται να στείλει ο Βύρων Πολύδωρας στην οποία:

1) Απαιτεί οι αστυνομικοί να σέβονται και να μη παραβιάζουν τους κανόνες του κολλαβισμού.

Για όσους δεν γνωρίζουν το παιχνίδι μπιζ, παιζόταν και στην αρχαιότητα με την ονομασία "κολλαβισμός". Στην νεώτερη και μάλιστα στην αστυνομική εκδοχή του παίζεται ως εξής:

Ενας κρατούμενος κάνει την "μάνα" κρύβοντας τα μάτια του (αν δεν είναι πρισμένα) και ένας από τους μπάτσους του ρίχνει μια ξεγυρισμένη. Μετά όλοι μαζί οι μπάτσοι φωνάζουν μπιζ ή βζζζ. Ο κρατούμενος ("μάνα" ) ανοίγει τότε τα μάτια (αν ανοίγουν φυσικά) και μαζί με όλους τους μη μπάτσους προσπαθεί να βρεί ποιος τον χτύπησε. Το παιχνίδι παίζεται σε αστυνομικά τμήματα ή σε ανοιχτούς χώρους, διαδηλώσεις, πορείες κλπ.

Στην εγκύκλιο δίνεται οδηγία προς τους μπάτσους να τηρούν την αρχαία παράδοση περί κολλαβισμού , φωνάζοντας κατα τη διάρκεια του ξύλου "κολλαλβανέ, κολλαναροχκομμούνι και άλλα από "κολλ" αντί για μπιζ ή βζζζ.

2) Ολοι οι αστυνομικοί θα υποβαθμίσουν τα κινητά τους. Απαγορεύονται εν ώρα υπηρεσίας τα κινητά με βιντεοκάμερα, φωτογραφική μηχανή, ηχογράφιση, υπέρυθρες (λόγω χρώματος). Επιτρέπεται μόνο το μπλου τουθ (πάλι λόγω χρώματος)

Μπάτσοι, ποντίκια, δολοφόνοι.

Να βάλουν κάμερες μέσα στα αστυνομικά τμήματα αντί για τους δρόμους. Και όχι μόνο μία, πολλές, παντού σε κάθε δωμάτιο σε κάθε γραφείο σε κάθε χώρο κάθε αστυνομικού τμήματος. Έχουν περισσέψει πολλές. Μεγαλύτερη αστυνόμευση χρειάζονται οι αστυνόμοι-τρομοκράτες. Ζητάνε αστυνόμευση των πολιτών. Σα δε ντρέπονται.

Παριστάνουν τους έκπληκτους και τους οργισμένους οι πολιτικοί αρμόδιοι, οι προϊστάμενοι και οι συνάδελφοι. Λες και δε ξέρουν τι ξύλο και εξευτελισμός πέφτει μέσα στα αστυνομικά τμήματα και όχι μόνο. Από το video το έμαθαν. Σα δε ντρέπονται.

Πόσα τέτοια περιστατικά συμβαίνουν κάθε μέρα και δεν αποκαλύπτονται; Ακόμα και αυτά που καταγγέλθηκαν στο παρελθόν από τους παθόντες έπεσαν πάνω στο εθιμικό «άσυλο» που χαίρουν τα «αστυνομικά» όργανα. Ποιον κοροϊδεύουν όλοι τους; Σα δε ντρέπονται.

Οργίστηκε ο πρωθυπουργός και ο Βύρων. Σιώπα. Δεν έχουν ιδέα δήθεν. Με το άσυλο των πανεπιστημίων τα έχουν βάλει. Το άσυλο των αστυνομικών τους βολεύει. Σα δε ντρέπονται

Για όλους τους αστυνομεύοντες , κατώτερους και ανώτερους πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα τα παρακάτω μέτρα:

Να περάσουν από ψυχιατρικό έλεγχο. Και να περνούν κάθε δύο χρόνια.

Να καθιερωθεί ένα πιστοποιητικό ψυχολογικής επάρκειας

Να παρακολουθούνται όλα ανεξαιρέτως τα αστυνομικά τμήματα από κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης.

Οι παράνομοι τρομοκράτες πήγαν φυλακή, με τους νόμιμους τρομοκράτες τι θα γίνει;

Όχι αυτούς που αποκαλύφθηκαν, και αναγκαστικά θα διωχθούν. Με τους άλλους.

Πόσοι αστυνομικοί γνώριζαν και δε μιλούσαν; Πάρα πολλοί. Σα δε ντρέπονται.

Και μετά παραπονιούνται για το σύνθημα «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».

Όχι τίποτα άλλο, αδικούμε και τα γουρούνια. Ποντίκια έπρεπε να λέμε.

"Δεν μπορούμε να βάζουμε όλους τους αστυνομικούς στο ίδιο τσουβάλι", λένε. Αει σιχτιρ.

Εμείς τους βάζουμε; Μόνοι τους μπαίνουν με την σιωπή και την ανοχή τους.

Σα δε ντρέπονται.

Το "παίζουν" και έκπληκτοι τώρα. "Δεν τους θεωρούμε συνάδελφους αυτούς" λένε τώρα. Αει σιχτίρ. Υποκριτές.

Σα δε ντρέπεστε. Γιαυτό σας λέμε μπάτσους. Γιατί δεν έχετε τσίπα. Ουτε οι αθωοι ουτε οι ένοιχοι.

Μπάτσοι,Γουρούνια,Δολοφόνοι

Το παραπάνω βίντεο ανέβηκε στο You Tube προχθές.Ο τόπος είναι ένα αστυνομικό τμήμα και πρωταγωνιστές 2 Αλβανοί κακοποιοί με Έλληνες αστυνομικούς.
Κοιτάξτε πως περνάνε την ώρα τους και πως βγάζουν το κόμπλεξ τους άνθρωποι που τους πληρώνουμε για να μας "προστατεύουν".

ΑΛΗΤΕΣ..................................................

...και τώρα;

Αν απέδειξε ένα πράγμα αυτό το site είναι οι αγαθές προθέσεις.

Αυτό!

Και τέλος!


κι όμως θα μπορούσαμε να το κάνουμε το κέντρο μια πρωτοβουλίας για να προκληθεί ένας διάλογος με τα "ενδιαφερόμενα" μέρη, θα μπορούσαμε να κινητοποιήσουμε κόσμο. Όπως ακριβώς έγινε και με την περίπτωση της Αμαλίας, θα συρρεύσουμε πάλι εδώ να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας και να διατυπώσουμε τις μελοδραματικές μας σκέψεις με τον επόμενο νεκρό.

Αν δεν είναι έτσι ας προτείνουμε δράσεις.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.



Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: inf0@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515) Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"

καλό ταξίδι

Μπαίνοντας στο γραφείο, είδα ένα mail που με άφησε άφωνη. Έλεγε απλά ότι η Αμαλία έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα κι ότι η κηδεία είναι αύριο 26/05/2007 στις 12.30 στο νεκροταφείο Αναπαύσεως στο Κερατσίνι.
Σοκαρίστηκα και μπήκα στο blog της για να το επιβεβαιώσω, όπως και δυστυχώς έγινε.
Δεν ξέρω τί να πω, η κοπελίτσα ξεκουράστηκε πια μετά από τόσο πόνο, αυτό είναι το μόνο "θετικό", αν μπορεί κανείς να το πει έτσι.
Αγωνίστηκε όσο λίγοι, είχε τη δύναμη και το κουράγιο να φωνάξει το άδικο, να παλέψει για το καλύτερο.
Το φωτεινό παράδειγμα των blogs, από σήμερα δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Κι ας μην τη γνώρισα ποτέ, με πονάει αυτή η σκέψη. Και, δυστυχώς, δεν θα μπορέσω να την αποχαιρετήσω αύριο λόγω υποχρεώσεων, γι' αυτό και λέω το αντίο μου από εδώ.
Θα κρατήσω μέσα μου αυτό που θέλησε να μας πει με τον τρόπο της η Αμαλία και θα τα φωνάξω όσο μπορώ:

ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ

ΑΓΩΝΙΣΟΥ

ΠΑΛΕΨΕ

ΖΗΣΕ

Hooligans

Τι είναι Χουλιγκανισμός;

Ο ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός δεν είναι τόσο εύκολο να οριστεί, κυρίως γιατί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (media) χαρακτηρίζουν ως χούλιγκαν διάφορα γεγονότα. Ένας απλός ορισμός θα μπορούσε να είναι ο εξής:

Ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός είναι η διαταραχή που προκαλείται από οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Τις περισσότερες δε φορές συμπεριλαμβάνει εγκληματική δραστηριότητα και συμβαίνει πριν ή μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Σπανιότερα κατά τη διάρκεια. Ο Χουλιγκανισμός μπορεί να είναι αυθόρμητος αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που καθοδηγείται από τα σωματεία ή τις οργανώσεις των φιλάθλων.

Ο χουλιγκανισμός πρωτοεμφανίστηκε στην δεκαετία του 60, κλιμακώθηκε στις δεκαετίες το 70 και του 80 και εκτοτε είναι σε ύφεση. Παρολαυτα ο χουλιγκανισμός με πιο ευρεία έννοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρχε από τον 19ο αιώνα. Συγκεκριμένα το 1846 στο Derby της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια αγώνα έχουν καταγραφεί διαταραχές ανάμεσα στους φιλάθλους και τους αστυνομικούς.

Ο όρος χούλιγκαν χρησιμοποιείται από τον 1890 για να προσδιορίσει/ χαρακτηρίσει συμπεριφορές συμμοριών του δρόμου (street gangs). παρμένει άγνωστο ποτε για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε ο όρος, παρολαυτά υπάρχει σε αναφορά Λονδρέζικου Αστυνομικού το 1898.

Μια θεωρία λέει ότι η λέξη προέρχεται από το όνομα ενός Ιρλανδού βάνδαλιστη από το Southwark(περιοχή του Λονδίνου, γνωστή κι ως The Borough:αστικό κέντρο), τον Patrick Hooligan. Μια δεύτερη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από την συμμορία με το όνομα Hooley από την γειτονιά Islington(το Islington είναι το κέντρο της περιοχής Southwark). Η Τρίτη και τελευταία εκδοχή είναι ότι προέρχεται από την λέξη Hooley οπού στα Ιρλανδέζικα σημάινει σκληρός, δυναμικός.

Όπως και να έχει όλες οι απόψεις συγκλίνουν στα εξής σημεία, προέρχεται από Ιρλανδικής καταγωγής άνθρωπο ή λέξη και γεννήθηκε στην περιοχή Southwark.


Μιλώντας για χουλιγκανισμό αυτόματα το μυαλό μας δεν πάει πουθενά αλλού παρα στην Αγγλία, η Αγγλία θεωρείται για πολλόυς η μητέρα του φαινομένου και μέχρι πρότεινος οι Αγγλοι χούλιγκανς οι πιο σκληροπυρινικοι. Δινοντας μια κοινωνικη προσέγγιση στο φαινόμενο θα παρατηρήσει κανείς ότι η θατσερικη περιοδος οπου και ακμασε ο Αγγλικός χουλιγκανισμός δίνει την δικαιολογία στον κόσμο για τετοιες συμπεριφορες. Η ανεργία και οι δυσκολες οικονομικες συνθηκες είναι προσφορο έδαφος για την βία, η οποία κατά την περίοδο της Θατσερ μεταφράστηκε σε βια στα γήπεδα.

Η λύση φυσικά δόθηκε μέσα από την αλλαγή της οικονομικής κρίσης αλλά και με τα μέτρα τα οποία έλαβε η Αγγλία. Οι κάμερες ασφαλείας εκτος και εντος γηπέδων, οι παρακολουθήσεις των γνωστών αγνώστων, τα εισιτήρια με ονομαστική θέση. Αρκεί να πούμε ότι κατά την διάρκεια του τελευταίου Ευρωπαίκου Πρωταθλήματος στην Γερμανία, η Γερμανικές υπηρεσίες γνώριζαν ακριβώς τις ταυτότητες των πιο γνωστών χουλιγκανς. Σαφώς και επεισόδια υπήρξαν αλλά η απομάκρυνση τους από την χώρα έγινε με συνοπτικές διαδικασίες προλαμβάνοντας τα χειρότερα.

Sources
1.www.liv.ac.uk/footballindustry/hooligan.html
2.www.wikipedia.org/

Έκτακτο Ανακοινωθέν

Σήμερα επικοινώνησε μαζί μου μέσω του e-mail που εμφανίζεται, μία δημοσιογράφος από τον Ελεύθερο Τύπο, η οποία διεξάγει έρευνα για τη βία στα γήπεδα και τους χούλιγκαν.
Επειδή εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα σχετική με το θέμα, υποσχέθηκα να το ανακοινώσω στο blog, έτσι ώστε όποιος ενδιαφέρεται, να επικοινωνήσει απευθείας μαζί της.

Η κυρία ονομάζεται Κωνσταντίνα Γαρνέλη και το e-mail της είναι: kgarneli@e-tipos.com

Παρακαλώ, όποιος θέλει και έχει γνώση επί του θέματος, να μη διστάσει να γράψει.
Είναι μια καλή ευκαιρία για τους bloggers να ακουστούν.

ειμαστε αυτοι που ενοχλουνται...

ποιος απο ολους εμας δεν εχει υποστει εστω και μια φορα ψυχολογικη βια?
ποιος μπορει να πει ομως ποια μορφη βιας ειναι η χειροτερη?
μακαρι να ζουσαμε σε μια κοινωνια τελεια και να μην υπηρχε ποτε η βια..παρολο αυτα υπαρχει..και η χειροτερες μορφες βιας βρισκονται μεσα σε κλειστα δωματια και κλειστα σπιτια..μεσα σε "οικογενειες" και μεσα σε υπογεια..
ποσες γυναικες καθημεριμενα βιαζονται σωματικα και ψυχολογικα ειτε απο αγνωστους ειτε απο συζυγους ειτε απο φιλους?
ποσες εχουν τελικα το θαρρος να το πουν και ποσες ακομα το κρυβουν ετσι ωστε να μπορεσουν ισως να μη το αποδεκτουν?ποσες απο αυτες τις γυναικες ζουν με αυτο μια ζωη και αλλαζουν γενικα το τροπο ζωης και σκεψης τους απο μια τετοια στιγμη?ποσες εχουν τη δυναμη να κανουν καινουργια ξεκινηματα ?
ποσα απο αυτα τα καθαρματα που κυκλοφορουν ελευθερα συνεχιζουν να κανουν τα ιδια χωρις ιχνος συναισθησης και αναμνησης των οσων κανουν?
ποσο αρρωστο ειναι ενα πλασμα ετσι ωστε να μη καταλαβαινει οτι οποια μορφη βιας και αν ασκει πανω στον αλλο εχει επιπτωσεις σε αυτο μια ζωη?
τι θα επρεπε να γινει?να δεχτουν ισως και αυτα με τη σειρα τους την ιδια μορφη βιας?ετσι μονο θα μαθουν?ετσι μονο θα καταλαβουν?ως ποτε??

η βια γεννναει βια..ειναι οντως αληθεια..ποιος ομως μπορει να απαλυνει τα θυματα?και πως?
η βια ομως ασκειται παντα σε ατομα αδυναμα και εκμεταλευσιμα.ανικανα να αντιδρασουν.αν δεχοταν ενας θυτης βια θα ειχε το ιδιο καταστρεπτικο αποτελεσμα οπως σε ενα θυμα?

πολλα ερωτηματα χωρις απαντηση...

κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.

Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.

Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.

Τις παραμονές της 15^ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.

Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.

Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.

Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!

Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!

.

Φακελλάκι... γεμάτο ψυχή!!!

Δυστυχώς, πρέπει να βλέπουμε τα χειρότερα για να ξυπνήσουμε...
Όπως πρέπει να χαθούν ζωές για ν' ασχοληθούμε με το θέμα της βίας, έτσι πρέπει κι ένας άνθρωπος που υποφέρει να μας χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου και να πει: "Έδώ είμαι"
Ο λόγος γίνεται για την Αμαλία Καλυβινού, λίγο ή πολύ, όλοι έχουμε μάθει την ιστορία της. Αυτή η κοπέλα που, μέσα στον πόνο της, βρήκε τη δύναμη να φωνάξει, να καταγγείλει, να ζητήσει δικαίωση, πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλους μας!!!
Δεν μιλάω για εκμετάλλευση του ντόρου που δημιουργήθηκε. Ίσα ίσα, που η ανταπόκριση στο blog της Αμαλίας και η δημοσιοποίηση που πήρε κατόπιν το θέμα είναι ένα δείγμα της δύναμης που έχουμε και δεν γνωρίζουμε. Είναι η απόδειξη ότι μπορούμε να βάλουμε έστω και ένα μικρό λιθαράκι για να διορθώσουμε τα στραβά αυτού του κόσμου.
Εσκεμμένα δεν μίλησα τόσον καιρό για την Αμαλία. Ούτε να της γράψω τολμούσα. Δεν ήξερα τί να πω σ' αυτή την κοπέλα που έχει τόση δύναμη, που δεν φοβάται, που αντιμετωπίζει τη ζωή και το θάνατο με τόση ψυχραιμία. Νομίζω πως μπροστά της είμαστε και θα παραμείνουμε μικροί.
Το ποστ αυτό είναι αφιερωμένο στην Αμαλία και στον αγώνα της κατά της ιατρικής και κρατικής αναλγησίας. Χρωστάμε σ' αυτήν την κοπέλα ένα μεγάλο μπράβο κι ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ, γιατί φώτισε τον δρόμο μας.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν, ότι πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι. Αυτό και μόνο σημαίνει πολλά.

(Ευχαριστώ τον fusmoker που έγραψε από τους πρώτους για την Αμαλία κι εξαιτίας του την γνώρισα κι εγώ)

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αφιερωμένο στην Αμαλία

Το κείμενο αυτό είναι στη διάθεση οποιουδήποτε θα ήθελε να το αναδημοσιεύσει
σε οποιαδήποτε μορφή, με ή χωρίς αναφορά της πηγής.

Ο Μαύρος Γάτος στον ελεύθερο χρόνο του- όταν δεν ασχολείται με το blogging, εξασκεί την Ιατρική. Κι έτσι ξέρει από πρώτο χέρι μερικά πράγματα για την κατάσταση της υγείας στην Ελλάδα, και κάμποσα δυστυχώς για την υγεία στο εξωτερικό (το «δυστυχώς» επειδή η σύγκριση είναι συντριπτική).

Τα όσα ακολουθούν ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ. Αφορούν όμως ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ. Ένα κομμάτι των γιατρών που ΑΣΚΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΒΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, σε πολλαπλά επίπεδα, και με ολέθριες πολλές φορές συνέπειες.

Η ΒΙΑ ξεκινά από την πρώτη επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Ο ασθενής έχει δικαίωμα να θέλει το γιατρό του σοβαρό, ευπρεπή, ευγενικό. Αντίθετα, αντιμετωπίζει πάρα πολύ συχνά γιατρούς αγενείς, επιθετικούς, αμίλητους, αντιμετωπίζει αδιαφορία, ειρωνίες προσβολές, ταπεινωτικά σχόλια. Πολλοί γιατροί χρησιμοποιούν χυδαία τη θέση τους για να επιβληθούν, μιλούν με λίγες και απότομες κουβέντες, χρησιμοποιούν άγριο ενικό, κάνουν χοντρά και άτοπα πειράγματα.

Αυτά όμως είναι πταίσματα. Το βασικό συστατικό της λεκτικής βίας είναι η άρνηση παροχής πληροφοριών: Πολλοί γιατροί λες και προσβάλλονται βαθιά αν τυχόν ο ήδη τρομοκρατημένος ασθενής τολμήσει να ζητήσει διευκρινίσεις, εξηγήσεις, πληροφορίες.

Περιττό να πω ότι η βίαιη αντιμετώπιση των ασθενών είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ειδικά στην Δημόσια Υγεία, όπου οι γιατροί είναι κακοπληρωμένοι και μονίμως υπερφορτωμένοι.

Πάμε τώρα σε ένα πολύ πιο σημαντικό κεφάλαιο: ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ.

Ο Έλληνας γιατρός έχει συνήθως αποφοιτήσει από ένα πανεπιστήμιο, ελληνικό ή ξένο (συνήθως, γιατί υπάρχουν κα οι γιατροί- μαϊμούδες – τους ξεχωρίζεις πετώντας τους μια μπανάνα: αν ο γιατρός ορμήξει να την πιάσει, σήκω και φύγε τρέχοντας…). Όσοι έχουν έρεθει από Ιατρικές Σχολές του εξωτερικού, σπούδασαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε κάποια αναχρονιστική, άγνωστης φερεγγυότητας και άγνωστου επιστημονικού κύρους σχολή του τέως ανατολικού μπλοκ, και μάλιστα με το προκλητικό για τους καθηγητές status του "πλούσιου Δυτικού"- ναι, μιλάω για μαθήματα περασμένα με μπαξίσια (άλλο αν η οικογένειαστην Ελλάδα στερούνταν, για να στέλνει δίδακτρα και έξοδα στον ξενιτεμένο). Τί να σημαίνουν όλα αυτά για το επίπεδο του μέσου όρου αυτών των γιατρών; Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως γράφτηκαν στην εκεί Ιατρική χωρίς κανένα απολύτως αξιοκρατικό κριτήριο επιλογής...

Όσον αφορά τις Ιατρικές Σχολές της Ελλάδας, η εκεί η φοίτηση επαφίεται στον πατριωτισμό του φοιτητή. Σε παραλαμβάνουν ορεξάτο μόλις βγήκες από το Λύκειο και σ' εγκαταλείπουν στην τύχη σου, λες και κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσεις κάθε διάθεση για επιμέλεια. Εργάστηκες βέβαια σκληρά για να μπεις στην Ιατρική, και μόνο το γεγονός ότι τελικά τα κατάφερες σημαίνει ότι είσαι και πολύ δυνατό μυαλό και πολύ επιμελής. Όμως, για να σού δώσουν κουράγιο ώστε να καταστρέψεις τα ομορφότερα χρόνια της εφηβείας σου στα φροντιστήρια, σού είχαν τάξει ότι αρκεί να περάσεις και μόνο στην Ιατρική, και μετά θ’αράξεις (θα καααααάθεσαι, μού είχαν πει εμένα). Όταν πιά θα έχεις μπει, θα δεις να σού δίνονται ένα σωρό ακόμα κίνητρα για να διαφθαρείς και για να το ρίξεις στους φραπέδες: θα δεις τους κουρασμένους ή αδιάφορους καθηγητές να απαξιούν ν' ασχοληθούν μαζί σου, θα δεις ότι η υποδομή των Σχολών είναι αδύνατον να εκπαιδεύσει τον αριθμό των εισακτέων, θα δεις παρόλα αυτά τον αριθμό των συμφοιτητών σου να πολλαπλασιάζεται με μεταγραφές από το παράθυρο κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αλλά υπάρχουν κι ακόμα χειρότερα… Στα κλινικά έτη, όταν θα έπρεπε να μάθεις την πράξη της ιατρικής, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟ, παρά μόνο ατέλειωτα κατεβατά και τα SOS για τις εξετάσεις.

Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι ο μέσος απόφοιτος των ελληνικών Ιατρικών σχολών να μπορεί να χαρακτηριστεί ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και όχι ΓΙΑΤΡΟΣ. Και πού θα μάθει την ιατρική ο ανίδεος απόφοιτος; ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΑ ΤΗΝ ΜΑΘΕΙ (ΑΝ ΠΟΤΕ ΤΗ ΜΑΘΕΙ). Ναι, όταν θ’ αρχίσει να δουλεύει… [Το γεγονός αυτό το αναγνώρισε και η ίδια η πολιτεία, καθιερώνοντας εδώ και μερικά χρόνια την υποχρεωτική τρίμηνη άσκηση στα νοσοκομεία πριν την έναρξη της Υπηρεσίας Υπαίθρου (του «Αγροτικού»)].

Έτσι εξηγείται η πολύ χαμηλή ποιότητα ιατρικών υπηρεσιών σε αγροτικά ιατρεία, κέντρα υγείας (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ αγροτικοί) και εφημερεύοντα νοσοκομεία (όπου συνήθως εφημερεύουν ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ ειδικευόμενοι)…

Αυτή η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ των νέων (και παλιών…) γιατρών είναι κι αυτή μια πολύ σοβαρή μορφή ΒΙΑΣ απέναντι στους ασθενείς.

Πάμε τώρα στις γκρίζες οικονομικές συναλλαγές των γιατρών...

Από τις πρώτες επαφές του αγροτικού γιατρού, είναι οι λεγόμενοι «φαρμακάδες». Ακόμα και αυτός που ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις είναι δύσκολο να μην μπλεχτεί στο παιχνίδι της προτίμησης μεταξύ ισότιμων φαρμάκων με κάποιου είδους αντάλλαγμα. Οι πιο προχωρημένοι μπορούν να κερδίσουν πάρα πολλά λεφτά με την ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ, συνταγογραφόντας φάρμακα άλλα αντ’ άλλων, ακόμα και χορηγώντας πανάκριβα φάρμακα που όμως δεν είναι απαραίτητα και που μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνα. Οι ακόμα πιο προχωρημένοι μπορούν να κάνουν περιουσίες μέσα σε μερικούς μήνες, γράφοντας φάρμακα εκατομμυρίων σε βιβλιάρια ασχέτων ή και νεκρών (έχει γίνει κι έχουν πιαστεί).

Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά (;;;). Ας μείνουμε στην απλή προτίμηση του ενός ΙΣΟΤΙΜΟΥ φαρμάκου απέναντι σε ένα άλλο. Είναι πιθανό όντως να πρόκειται για εντελώς ισότιμα και ισοδύναμα φάρμακα, επειδή όμως η απληστία πολύ συχνά συνδυάζεται με την άγνοια, πολύ φοβάμαι ότι ο Έλληνας γιατρός δεν επιλέγει πάντα (λέμε τώρα) το καταλληλότερο φάρμακο για τον κάθε συγκεκριμένο ασθενή…

Πάμε τώρα στα γνωστά φακελάκια. Χωρίζονται σε δυό είδη: τα ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΑ και τα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ. Για την βία των ΑΠΑΙΤΗΘΕΝΤΩΝ δεν το συζητάμε, υπενθυμίζω μόνο την περίπτωση του γιατρού που καταγράφτηκε από κρυφή κάμερα να ζητά τρίπτυχο φακελάκι (για την εγχείρηση, για τον αναισθησιολόγο, και για την αφαίρεση των ραμμάτων) για να χειρουργήσει ασθενή, υποστηρίζοντας ευθαρσώς ότι «δεν μπορεί η κάθε Καραγκούνα να χειρουργείται σε αυτό το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μαζί με τους Δικαστικούς και τους Εφέτες». Αθωώθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου με το επιχείρημα ότι α) η κάμερα ήταν κρυφή και άρα δεν αξιολογείται σαν στοιχείο και β) ότι τα χαρτονομίσματα δεν ήταν προσημειωμένα.

Ας πάμε όμως στα ΑΠΟΔΕΧΘΕΝΤΑ φακελάκια… Όταν ο γιατρός μάθει ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ «ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ» κάθε φορά που ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ, ακόμα και άγιος να είναι, κάποια στιγμή που ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΝ «ΔΩΡΑΚΙ», θα το ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ. Με αυτόν τον τρόπο οι ασθενείς, μέσα στο φόβο τους και μέσα στην ανασφάλειά τους, ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ….

Το φακελάκι είναι λοιπόν κι αυτό άλλη μια μορφή ιατρικής βίας, είτε έχει ζητηθεί είτε όχι. Αλλά δεν είναι η χειρότερη μορφή ιατρικής βίας… Υπάρχουν και ΠΟΛΥ χειρότερα.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ είναι η ΑΓΝΟΙΑ και η ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ πολλών Ελλήνων ΕΙΔΙΚΩΝ γιατρών. Είτε σπούδασαν σε κάποιο ανεπαρκές ελληνικό πανεπιστήμιο κοιτώντας να περάσουν με SOS όπως όπως τα μαθήματα (μια και κουράστηκαν πολύ για να μπουν στο Πανεπιστήμιο, ή για να μεταγραφούν από την Βουλγαρία και τη Ρουμανία), είτε σπούδασαν σε κάποιαν τριτοκοσμική και αναχρονιστική σχολή του τέως Ανατολικού μπλοκ, ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΕΙΔΙΚΟΙ» ΓΙΑΤΡΟΙ, και ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΣΧΕΤΟΙ. Αυτό είναι απόλυτα αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι συνθήκες λήψης της ειδικότητας είναι άθλιες, με τους ειδικευόμενους να είναι ΑΝΕΠΙΒΛΕΠΤΟΙ, ΑΔΙΔΑΚΤΟΙ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΠΕΙΡΕΣ ΩΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ, από ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, εκτεθειμένοι σε ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΣΤΙΣΟΥΝ (ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ) ΖΩΕΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΕΙΚΟΝΙΚΑ, χωρίς ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, χωρίς ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥΣ.

Στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος έχει το επίπεδο του τελειόφοιτου φοιτητή της Δύσης και ο ειδικός έχει το επίπεδο του ειδικευόμενου της Δύσης. ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ.

Από την ώρα λοιπόν που τελειώνει και την ειδικότητα , ο Έλληνας γιατρός έχει δύο δρόμους: Ή θα μπει με κάποιον τρόπο στο ΕΣΥ, ή θα δουλέψει σαν ιδιώτης. Αν μπει στο ΕΣΥ με τις ομολογουμένως άθλιες συνθήκες εργασίας, δύσκολα θα αποφύγει τις παγίδες της Νιρβάνας και του ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟΥ. Αν δουλέψει σαν ιδιώτης, είναι τόσες και τόσο τεράστιες οι δυσκολίες και τα ηθικά διλήμματα που δεν περισσεύει χρόνος για ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Και στις δύο περιπτώσεις, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και για τις νεότερες θεραπείες (αν υποθέσουμε ότι ξέρουν τις παλιές…)

ΑΥΤΗ είναι λοιπόν η πιο σοβαρή μορφή ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα: Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΑΤΡΩΝ.

Αφού τελειώσαμε με τους γιατρούς, ας μπούμε τώρα σε ένα άλλο τεράστιο και σοβαρότατο κεφάλαιο ΒΙΑΣ: στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ (ΤΕΧΝΙΚΗ) ΒΙΑ του συστήματος.

Στο δημόσιο τομέα ο ασθενής υφίσταται την βία της ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ: τους ασφαλισμένους των ταμείων θα αντιμετωπίσουν κακοπληρωμένους και υπερφορτωμένους γιατρούς, ανεπαρκείς ΚΑΙ ΣΕ αριθμό, μακρόχρονη αναμονή για ραντεβού για εξέταση και εγχέιρηση, που σπρώχνει ακόμα και τον πιο φτωχό προς το φακελάκι ή τον ιδιωτικό τομέα, ατέλειωτη κούραση και ΑΝΑΜΟΝΗ σε εξωτερικά ιατρεία και επιτροπές και ξαναεπιτροπές, παράλειψη σημαντικών εξετάσεων λόγω ανυπαρξίας των μέσων (άλλο αν πανάκριβα μηχανήματα σαπίζουν σε διάφορες αποθήκες του ΕΣΥ λόγω απουσίας προσωπικού κλπ κλπ).

Στον ιδιωτικό τομέα τώρα, ο ασθενής υφίσταται συχνά τη βία της ΥΠΕΡΔΙΑΓΝΩΣΗΣ (κάπως πρέπει να δουλέψουν και τα τόσα κέντρα, και με το αζημίωτο για τον παραπέμποντα ιατρό…) και της ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΤΟΠΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, βλέπε χειρουργεία που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, πανάκριβα άχρηστα εξαρτήματα και ιατρικά βοηθήματα, κλπ, κλπ…

Για να πούμε τέλος και του στραβού το δίκιο, πρέπει να τονίσω ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ Ή ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ υφίστανται σημαντική ΒΙΑ από το σύστημα, σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και της εξέλιξής τους, όπως ήδη ανέφερα σε διάφορα σημεία. Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο….


Προσπάθησα να σικαγραφήσω με συντομία το φαινόμενο της ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ στην Ελλάδα. Δεν το ξεχωρίζω από τη βία που αντιμετωπίζουμε ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ σε αυτήν την χώρα, σε ΌΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ. Κι εδώ, όπως και σε όλες τις άλλες μορφές βίας, το κλειδί είναι Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΥ.


Εν κατακλείδι, το ξαναλέω, η βία είναι ΜΙΑ. Η Ιατρική Βία είναι μόνο μια της ακόμα πλευρά…
.