TΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!

Λύσσαξαν πάλι πριν απο λίγες ημέρες τα κανάλια με το θέμα της ληστείας κατά την οποία κλάπηκαν δύο εκατομμύρια Ευρώ.

Μιλάμε φυσικά για την ληστεία κατά την οποία δύο τύποι, φόρεσαν στολές ειδικών φρουρών, έπιασαν ένα τρίτο τύπο που συνόδευε την χρηματαποστολή και τον έβαλαν στο θωρακισμένο όχημα. Αμέσως, αμέσως μου γεννάται η απορία σχετικά με το γιατί ξοδεύουν τόσα λεφτά για να θωρακίσουν αυτές τις κινούμενες μάζες, αφού τελικά το μόνο που χρειάζεσαι για να μπεις μέσα είναι ένας καλός ράφτης στην γειτονιά σου. Άσε που αν οι επόμενοι ληστές αντί να το ληστέψουνε, κλειστούνε μέσα, θέλω πάρα πολύ να δω πως θα τους βγάλουν.

Τον έβαλαν λοιπόν έλεγα στο θωρακισμένο και μετά τον υποχρέωσαν να υποχρεώσει τον οδηγό (ή κάτι τέτοιο, το Chain of command δεν το έκαναν και πολύ σαφές στις Ηδύς-εις) , να ακολουθήσει το δικό τους όχημα, τους ξεμονάχιασαν, και στη συνέχεια τους πήρανε τα λεφτά και το κολατσιό τους και εξαφανίστηκαν με ένα τρίτο όχημα, και από τότε, ακούγεται, δεν έχουν πάρει ούτε ένα τηλέφωνο, τα γαϊδούρια.

Το τι ακούσαμε δεν λέγεται. Αναλύσεις επί των αναλύσεων, 65 λεπτά διασημότητας την ώρα για τους περίφημους δράστες. Διθυραμβικές κριτικές από τους δημοσιογράφους, με χαρακτηρισμούς όπως «Κινηματογραφική Ληστεία» (οι αρχές έχουν ήδη ειδοποιηθεί και καταζητούν εκτός από τους δύο δράστες και μία καρέκλα σκηνοθέτη), «Ληστεία Χολιγουντιανών διαστάσεων» (δε ξέρω τις ακριβείς διαστάσεις του Hollywood, αλλά φημολογείται ότι μικρό δεν το λες), μέχρι και το κορυφαίο «Η ληστεία της χρονιάς»!

Δεν πάμε καθόλου μα καθόλου καλά. Βαθμολογούμε τα εγκλήματα και βραβεύουμε το καλύτερο με τιμητικούς τίτλους. Σκεφτόμουν παλιότερα να γράψω μία ιστορία για έναν εγκληματία ο οποίος είχε ως μοναδικό κίνητρο την δόξα. Το είχα απορρίψει θυμάμαι για δύο λόγους. Ό πρώτος είναι ότι διαπίστωσα πως είχα δει κάτι παρόμοιο σε δεκάδες ταινίες. Ό δεύτερος; Τις είχα θεωρήσει όλες υπερβολικές!

Και όμως, να ‘μαστε εδώ, εν έτει 2007 να αξιολογούμε τα πιο επιτυχημένα εγκλήματα, και μετά να αγωνιούμε: Θα είναι άραγε τελικά αυτή η ληστεία της χρονιάς, ή θα πεταχτεί δέκα γύρους πριν το τέλος κανένας μάγκας από τα pit stop και θα κλέψει τον τίτλο; Αγωνία για το ακροατήριο και πρόκληση για τους εγκληματίες να βγάλουν από το μανίκι τους καλύτερούς τους άσους (αυτούς που είχαν κλέψει από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στην αρχή της καριέρας τους).

Δεν ξέρω τι ακριβώς έχουν μέσα στο κεφάλι τους οι συντάκτες των δελτίων τύπου, αλλά υποθέτω ότι πίσω από αυτά κρύβεται ένα πολύ σκιώδες σχέδιο. Θα κάνουν τους ληστές υπερήρωες! Θα μεταδώσουν σε όλη την Ελλάδα την αίσθηση ότι πίσω από το συγκεκριμένο κόλπο κρύβονται κάποια σατανικά ιδιοφυή, πολυμήχανα αλλά και πανούργα πλάσματα (αλήθεια ποιος θα σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει καμουφλάζ - λέγε με στολή - και να αλλάξει και όχημα; Καλά εντάξει, εκτός από τα μερικά εκατομμύρια επίδοξων σεναριογράφων και τις λίγες χιλιάδες χαμαιλεόντων που έτσι κι αλλιώς είναι είδος υπό εξαφάνιση).

Αφού χρισθούν λοιπόν Εγκληματίες Της Χρονιάς (Ουάου!), θα προκύψει το δίλημμα. Να παραδοθούν στην αστυνομία και να χάσουν τα λεφτά; Ή να παραμείνουν κρυμμένοι και να χάσουν την δόξα; Ασφαλώς και θα επιλέξουν το πρώτο και θα βγάλουν πολλαπλάσια χρήματα από τις φωτογραφήσεις στα Lifestyle περιοδικά. Έτσι λοιπόν θα τους πιάσουμε.

Το θέμα είναι κύριοι ότι πλέον δεν ενημερώνουμε για τα εγκλήματα. Τα αναπαριστούμε, τους δίνουμε ζωή, τους δίνουμε αξία, και όλα αυτά σε δημόσιο επίπεδο. Ανταμείβουμε και ενισχύουμε τις πράξεις των εγκληματιών κάθιστώντας τους έτσι ακόμη πιο επικίνδυνους. «Σιγά μωρέ», θα πουν πολλοί. «αυτό περίμεναν οι εγκληματίες για να γίνουν επικίνδυνοι;». Ναι κύριοι αυτό περίμεναν, διότι ταυτόχρονα με τον εκθειασμό της ικανότητας των ληστών, προβάλλεται και η ανικανότητα των ιθυνόντων να αποτρέψουν τέτοια περιστατικά. Δε χρειάζεται να μαθαίνω ούτε εγώ, ούτε τα μικρά μου αδέρφια, ούτε ο εξαθλιωμένος, ούτε ο αλαζόνας πολίτης, ούτε κανείς πόσο εύκολο είναι να διαπράξεις ένα έγκλημα σήμερα χωρίς να υποστείς τις συνέπειες. Μη μας βάζετε σε πειρασμό λέμε!

Προχωράμε δυναμικά μπροστά στην εγκατάλειψη κάθε ηθικής αξίας λοιπόν για χάρη της ακροαματικότητας. Σε λίγο θα καταντήσουμε να έχουμε τον βιασμό της χρονιάς, τον ξυλοδαρμό διαστάσεων Big Mac, και το Nobel δολοφονίας ( Συνήθως για δολοφονίες που έχουν γίνει με χρυσή σφαίρα. Οι τσαπατσούληδες θα παίρνουν το χρυσό βατόμουρο) . Και την ίδια ώρα που ο φτωχός πατέρας θα νιώθει τον πόνο να καίει κάθε εκατοστό της ύπαρξής του, ακούγοντας σε μια τηλεορασούλα να χαρακτηρίζουν ως «Βιασμό της Χρονιάς» την κτηνωδία που κατέστρεψε την ζωή της κόρης του, οι εν λόγω ληστές θα απολαμβάνουν την «ενημέρωση» για τις πράξεις του «συναδέλφου» τους, στην καινούρια πλάσμα οθόνη, που θα έχουν πάρει με τα κλοπιμαία της βραβευμένης τους ληστείας, σκεφτόμενοι αν θα μπορούσαν να σκαρώσουν έναν πιο επιτυχημένο βιασμό και να κλέψουν το βραβειο...

Περαστικά μας

Ποιος Θα Φταίει;;;;;;;;;;

Θυμάμαι ότι πιτσιρίκια πλακωνόμασταν κι εμείς.Και αρκετά μάλιστα.Δεν θυμάμαι όμως ποτέ κάποιον με μια κάμερα να με βιντεοσκοπεί, επαινώντας με ουσιαστικά γι'αυτή την λανθάνουσα συμπεριφορά.Στο παραπάνω βίντεο αυτό που μου προκάλεσε την προσοχή ήταν ότι ένα από τα παιδιά χρησιμοποιεί όπλο,παιχνίδι βέβαια, για να αποτελειώσει τον "αντίπαλο".
Απλή ερώτηση:
Αν αύριο αυτό το παιδί πάρει ξανά ένα όπλο,αληθινό πια, μπει σε ένα σχολείο και"καθαρίσει" μερικούς ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΤΑΙΕΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Και μην μου πει κανένας ότι έχω μεγάλη φαντασία............

Ας Μην Περιμένουμε

Στο βίντεο που ακολουθεί μια κοπέλα, που υπήρξε θύμα πυροβολισμού από συμμαθητή της, αναφέρει τον σκοπό που βρήκε στην ζωή της για την εξάλειψη της βίας.Εμείς ας μην περιμένουμε..................

τραυματισμένα πουλιά

με την άδεια του "last real anwnymous"

Η βία θα συνεχιστεί μέχρι να επιτελέσει το έργο της

Δυστυχώς η βία έκανε την παρουσία της τον τελευταίο καιρό με το χειρότερο τρόπο και φαίνεται ότι έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας μέχρι να αλλάξει κάτι.
Οι πιο αφελείς από εμάς ας μην περιμένουν ότι κάποια στιγμή η αστυνομία θα «πάρει μέτρα» για να σταματήσει το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα ή αλλού. Γιατί αυτό; Γιατί η βία είναι ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο, όχι τόσο λόγω των άμεσων αποτελεσμάτων της, αλλά επειδή προφανώς πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για να καταργηθούν συγκεκριμένες ελευθερίες και δικαιώματα με πρόσχημα την «πάταξή» της. Για παράδειγμα εύκολα θα δεχτεί η κοινή γνώμη την κατάλυση του ασύλου όταν
Έχουν προηγηθεί επεισόδια στους χώρους των ΑΕΙ.
Όπως επίσης θα δεχτεί ο καθένας όχι μόνο κάμερες αλλά μέχρι και δακτυλικά αποτυπώματα, για την παρακολούθηση ενός αγώνα στο γήπεδο αφού πρώτα οι «κουκούλες» και οι «οργανωμένοι» φροντίσουν να φτάσει η ιστορία στο απροχώρητο.
Πάντα «δράση» και «αντίδραση» πήγαιναν χέρι-χέρι. Για να το κάνουμε λιανά: η αντιτρομοκρατική χρειάζεται τους τρομοκράτες και τα ΜΑΤ τους ταραξίες όσο ο Μπους χρειάζεται την Αλ Κάιντα. Η κατάσταση λοιπόν θα συνεχιστεί μέχρι να αισθανόμαστε όλοι υπό απειλή και έτσι να αποδεχτούμε και την κατάργηση των βασικών μας ελευθεριών. Άλλωστε οι κάμερες που εγκαταστάθηκαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων είναι πολύ ακριβές για να μείνουν άχρηστες λόγω μια κάποιας αρχής προστασίας προσωπικών δεδομένων.
Όσο αυξάνονται τα κρούσματα βίας τόσο θα μειώνονται τα αντανακλαστικά του κόσμου γύρω από έννοιες «ανοχή», «πολιτικά δικαιώματα», «διεκδικήσεις», «ακτιβισμός» και θα γιγαντώνονται οι έννοιες «εσωστρέφεια» «καχυποψία», «αστυνομοκρατία», «ρατσισμός», αλλά και θα κερδίζουν δύναμη οι υποψήφιοι πολιτικοί άρχοντες που τις υποθάλπουν.
Και αν ο ανεγκέφαλος μηδενιστής πιτσιρικάς με το λοστό δεν είναι συνειδητά στην υπηρεσία αυτής της στρατηγικής, ας φροντίσει κάποιος να του το πει σε ένα κείμενο με πολλές εικόνες για να μπορέσει να το καταλάβει.

σεβασμός στον άνθρωπο

Προσωπικά, θα μου επιτρέψετε να αναφέρομαι κυρίως σε θέματα ψυχολογικής βίας.

Σαν πρώτο επίσημο θέμα του παρόντος blog, θα ήθελα να αναφερθώ στη βία που εμπεριέχεται στον κοινωνικό ρατσισμό και τα περαιτέρω φαινόμενα βίας που δημιουργεί η "ταμπελοποίηση" ορισμένων ανθρώπων ή κοινωνικών ομάδων.

Σαν κοινωνία, πάσχουμε πάρα πολύ στο θέμα των ορίων. Αδυνατούμε να διαχωρίσουμε το καλό από το κακό, το ωραίο από το άσχημο, το αντικειμενικό από το υποκειμενικό. Έχουμε αποκτήσει την ψυχολογία της μάζας. Ό,τι μας είναι οικείο το δεχόμαστε. Οτιδήποτε διαφορετικό το απορρίπτουμε.

Από πολύ μικρή ηλικία ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κατεστημένο. Αν δεν είσαι αυτό που περιμένουν οι άλλοι να είσαι, politically correct τρόπον τινά, αυτομάτως γίνεσαι απόβλητος και δακτυλοδεικτούμενος. Είσαι "σπασίκλας". Είσαι "μαύρος". Είσαι "πούστης". Είσαι "τσούλα". Είσαι "φρικιό". Είσαι "ο γιος ή η κόρη του τάδε ή του δείνα". Ό,τι κι αν είσαι, ξεχωρίζεις από το λοιπό κοινωνικό σύνολο κι αυτό είναι το λάθος σου. Περιθωριοποιείσαι, ακούσια ή εκούσια.

Το λάθος που κάνουμε με τους ανθρώπους είναι ότι βλέπουμε το δάσος και χάνουμε το δέντρο. Παύουμε να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο ως μία μοναδική οντότητα, ως individual, και τον κρίνουμε με μόνο δεδομένο ότι είναι διαφορετικός από μας, διαφορετικός από τα κοινωνικά standards που μας έχουν επιβληθεί κι εμείς τα έχουμε απορροφήσει σαν σφουγγάρια.

Κάθε άνθρωπος είναι εκ φύσεως ένα μοναδικό ον. Με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, με την προσωπικότητά του, με την εμφάνισή του, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να είναι απόλυτα ίδιος με έναν άλλο. Ούτε εμφανισιακά ούτε εσωτερικά. Το απόλυτο δεν υπάρχει στη φύση. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά, αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε κλώνοι. Και δεν μπορούμε να απαιτούμε να γίνουμε κλώνοι.

Η ατομικότητα και η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα όλων. Ας μην βάζουμε ταμπέλες. Ας μην κρίνουμε τους άλλους επειδή διαφέρουν από εμάς. Ας μη μετατρέπουμε το φόβο του διαφορετικού σε μίσος.

Αν σπείρουμε μίσος θα θερίσουμε μίσος πολλαπλασιασμένο, σαν κόκκους σιταριού. Και το μίσος θα οδηγήσει αλλού... Χωρίς τη δράση δεν υπάρχει αντίδραση.

Η οργή και το μίσος βρίσκουν διέξοδο στη βία. Και πολύ συχνά στις πιο ακραίες μορφές της.

Είμαστε εμείς οι ίδιοι που οπλίζουμε το χέρι πολλών επίδοξων δολοφόνων. Το μίσος μας. Η αδιαφορία μας. Η άρνησή μας να δούμε την πραγματικότητα, να αναγνωρίσουμε τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς μας.

Ακόμα και στη ζούγκλα, όλα τα διαφορετικά είδη ζώων συνυπάρχουν αρμονικά. Τα σαρκοφάγα σκοτώνουν μόνο και μόνο γιατί πρέπει να φάνε. Στα ζώα τα πράγματα είναι απλά. Δεν υπάρχει αίσθηση διαφορετικότητας. Υπάρχει μόνο δύναμη κι αδυναμία. Θα επιβιώσει ο ισχυρός, γιατί ο ανίσχυρος θα γίνει γεύμα. Γιατί αυτός είναι ο κύκλος της ζωής.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο του πλανήτη που σκοτώνει από ευχαρίστηση ή από βίτσιο. Είναι το μόνο ζώο όπου επιβιώνει ο ισχυρός μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι έχει τη δύναμη να αφανίσει τον αδύναμο.

Άθελά μας κανιβαλλίζουμε. Αλληλοφαγωνόμαστε σαν άγρια θηρία, βλέποντας γύρω μας αόρατες απειλές. Ό,τι δεν μας μοιάζει το τρώμε, γιατί μας απειλεί η αίσθηση του διαφορετικού. Ό,τι μας μοιάζει πάλι το τρώμε, γιατί μας απειλεί η αίσθηση ισχύος του.

Είμαστε μόνιμα χαμένοι σ' έναν αγώνα επιβίωσης χωρίς αιτία και αφορμή, χωρίς ουσία. Έχουμε χάσει κάθε ίχνος σεβασμού προς τη ζωή και τον άνθρωπο.

Καταδικάζοντας το διαφορετικό στερούμε από τον άνθρωπο την ελευθερία της επιλογής. Του στερούμε τη βασική ουσία του να είναι και να λέγεται άνθρωπος. Του αφαιρούμε κάθε έννοια λογικής, τον εξισώνουμε με ένα άγριο ζώο. Και γινόμαστε κι εμείς άγρια ζώα, καταλήγοντας στη λογική της ζούγκλας. Το λιοντάρι με το λιοντάρι, η μαϊμού με τη μαϊμού και πάει λέγοντας. Κι ο δυνατός να κυνηγάει τον αδύναμο.

πείτε όχι στη βία

Σας καλωσορίζω στο πρώτο βήμα κατά της βίας. Το εύκολο.
Το "SAY NO TO VIOLENCE" έχει σκοπό να φιλοξενήσει τις φωνές όλων όσων ενδιαφέρονται και θέλουν να φωνάξουν ένα μεγάλο ΟΧΙ σε κάθε μορφής βία.
Όλοι μπορείτε να συμμετάσχετε, αρκεί να έχετε κάτι να πείτε.
Συμβουλές και κάθε μορφής βοήθεια είναι απόλυτα δεκτές και επιθυμητές.
Σας περιμένω!

Υ.Γ. η εικόνα είναι δανεισμένη από τον domingo, όπως ανέβηκε και στο blog του μαύρου γάτου